[นิยายแปล]กาวฮีล - ตอนที่ 7
Ch.7 – ณ ช่วงเวลานั้นของดาบแห่งอัสนี II
Provider : รินคะน้า
ฮีลเลอร์ถูกถีบ Chapter 7 ณ ช่วงเวลานั้นของดาบแห่งอัสนี II
—————————-มุมมองของปาร์ตี้ที่ทุกคนชื่นชม————————————–
「เจอแล้ว!」
หลายชั่วโมงต่อมาหลังจากที่พวกเขาออกมาจากกิลด์การแนะนำตัวก็จบลงพวกเขามาพร้อมกับพรรคพวกคนใหม่นามว่า ไลลา(laila) เป็นฮีลเลอร์ธรรมดาๆ ที่มาร่วมปาร์ตี้่ในการล้างตากับไฮดร้าครั้งนี้
ไฮดร้านั่นสามารถในการฟื้นฟูที่สูงโดยไม่มีใครเทียบได้ เมื่อเทียบกับมนุษย์ดังนั้นหลังจากผ่านไปหนึ่งวันบาดแผลของมันทั้งหมดก็หายไป
ยังไงก็ตามในขณะที่ไม่มีรอยขีดข่วนที่ร่างกายแต่ก็มีสองหัวที่ถูกตัดออกไปโดยราอุสในช่วงต้นของการเผชิญหน้ากับไฮดร้าครั้งที่แล้วมันยังไม่ฟื้นฟูเลย นอกจากนี้มันกำลังหลับลึกอยู่แสดงให้เห็นว่ามันยังเหนื่อยล้าเป็นอย่างมาก
「… หากเป็นเช่นนี้พวกเราสามารถจัดการมันได้แน่!」
เมื่อเห็นสภาพของไฮดร้ามาร์คูลัสก็มั่นใจในชัยชนะของเขาและยิ้ม
ซึ่งแตกต่างจากเมื่อวานสภาพของเขาในวันนี้นั้นพร้อมรบ ขณะที่ศัตรูยังคงมีแผลติดตัวอยู่
ทุกสิ่งถูกตัดสินแล้ว พวกเขาไม่มีทางแพ้แน่นอนเขาคิดเช่นนั้น
นั่นเป็นสาเหตุที่เขาจะให้สัญญาณเพื่อเริ่มการโจมตีทันที…
「โอเค ถ้างั้นเร-」
「ขอโทษนะคะ ก่อนที่จะเริ่มขอถามอะไรหน่อยได้ไหมคะ?」
คนที่ตัดคำพูดของมาร์คูลัสคือ ไลลา
ในจังหวะนั้นเองมาร์คูลัสก็หันไปมองไลลาด้วยสีหน้าไม่พอใจแบบสุดๆ
เรี่ยวแรงหายไปจากขาของไลลา แต่เธอก็ยังไม่ท้อพร้อมกับถามคำถามออกไป
「ขอโทษค่ะ ก็รู้หรอกนะคะว่าไม่ควรจะพูดอะไรในตอนนี้ แต่ว่าฉันขอยืนยันอะไรสักอย่างได้ไหมคะ?」
「ยืนยันอะไร?」
「ขึ้นอยู่กับคุณค่ะมียารักษาไหมคะ.」
「ยา……」
เมื่อได้ยินคำถามของไลลาความทรงจำบางอย่างก็พุดขึ้นมาในหัวของมาร์คูลัส เมื่อพวกเขากำลังจะตบไฮดร้านั้น ราอุสเคยบอกพวกเขาว่ามันมียาบางตัวที่พวกเขาควรซื้อเพื่อกำจัดพิษของไฮดร้า
แต่ว่า เมื่อเขารู้ราคาของยานั่นสูงแค่ไหนเขาก็เลยไม่ได้ซื้อยานั่น ในครั้งนี้ก็เหมือนกันเขาไม่มีความคิดที่จะซื้อยานั่นแม้แต่น้อย
ยังไงแล้ว ชัยชนะได้ถูกกำหนดไว้แล้ว
ไม่จำเป็นต้องมีของทำประกันเช่นนั้นหรอก
「ฉันมียาสรรพคุณ แต่ว่า……」
「อ่าา เออ รู้แล้วละน่า! ไม่ต้องห่วงพวกเรามี ดังนั้นการสนทนาจบเพียงแค่นี้!」
(TN:เดะรู้เรื่องละมึงเอ้ยไอห่าน ฮีลเลอร์อุตสาห์เป็นห่วง)
… หลังจากนั้นมาร์คูลัสก็บังคับให้ไลลาปิดปากของเธอ
จากนั้นเอง เครื่องหมายคำถามต่างก็ปรากฏบนใบหน้าของเซเวเรีย และ อาร์เมีย ที่ไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับยา แต่พวกเขาไม่ได้พูดอะไรถ้าผู้นำไม่ต้อง ก็แปลว่ามันไม่จำเป็น
「แต่อย่างน้อย ก็ควรจะตรวจสอบก่อน-」
ไม่ว่าจะเป็นเพราะเธอไม่เชื่อในตัวมาร์คูลัสหรือยังไงไลลาพยายามถามอีกครั้งเพื่อยืนยัน แต่มาร์คูลัสก็แกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน
「ศัตรูพวกเราหลับอยู่! ตอนนี้เป็นโอกาสอันดีเลย」
「รับทราบ!」
「ค่ะ! เข้าใจแล้วคะ!」
「อึก!」
วินาทีต่อมามาร์คูลัสก็เมินคำถามของไลลาและวิ่งไปพร้อมกับดาบอันใหญ่ในมือของเขา
ไลลาทำได้แค่กัดริมฝีปากของเธอเท่านั้นหลังจากเห็นท่าทีของคนอื่นๆ
「… ถึงแม้จะเป็นอย่างงั้นมันก็เป็นเรื่องสำคัญนะคะ.」
หลังจากปลดปล่อยคำพูดนี้ออกมาเธอก็รีบไล่ตามมาร์คูลัสและคนอื่นๆ
◆ ◆ ◇
「Fshaaaaa!」
และการเผชิญหน้าครั้งที่สองกับไฮดร้าก็เริ่มต้นขึ้น
「เอาล่ะ! เจ้านี่มันอ่อนแอลงอย่างเห็นได้ชัด! ถ้างั้นขอลุยละเว้ย!」
คนแรกที่บุกเข้าไปคือมาร์คูลัสที่บุกไปพร้อมกับรอยยิ้ม
ท้ายที่สุดไฮดร้าก็อ่อนแอลงกว่าตอนที่เขาสู้กับมันเมื่อวานนี้
เห็นได้ชัดว่าความแข็งแกร่งทางกายภาพของมันถูกจำกัดลง อยู่ในระดับการที่ไฮดร้าเคลื่อนไหวได้ไม่สะดวกเท่าที่ควร
「Fshaaaaaaa!」
「อ๊าาก!」
「เซเวเรีย!」
… แต่ว่าความมั่นใจนั่นก็ถูกปัดทิ้งไปในไม่กี่นาที
ไม่สามารถหลบเลี่ยงหางของมันได้ เซเวเรียถูกซัดปลิวกระเด็นไปไกล มาร์คูลัสตะโกนก้อง
คำตอบของเซเวเรียส่งมาหามาร์คูลัส แต่ก็เห็นได้ชัดว่ามันไม่ใช่อาการบาดเจ็บเล็กน้อย
「คุณเซเวเรีย!」
「อ่าาา ไลลาได้โปรดเถอะ…」
ไลลาที่สังเกตเห็นสภาพของเซเวเรียหลังจากที่เข้ามานั่งข้างๆเธอแล้วเธอจึงเริ่มใช้เวทย์รักษา
… อย่างไรก็ตามใบหน้าของเธอก็เริ่มดูไม่ดีหลังจากใช้เวทย์รักษา
หลังจากนั้นไม่กี่นาที มาร์คูลัสและเซเวเรียก็ได้รับบาดแผลอีกครั้งทำให้เธอต้องใช้เวทย์จำนวนมาก
ผลลัพธ์ทำให้ไลลาไม่สามารถใช้เวทย์ 《แอเรีย ฮีล》, ซึ่งเป็นเวทย์รักษาระยะไกล
「เธอทำบ้าอะไรของเธอ! ทำไมถึงไม่ใช้ 《แอเรีย ฮีล》 อีกละ!?」
「แค่นี้ก็พอแล้ว ที่สำคัญหยุดไฮดร้าเถอะคะ!」
ไม่สามารถช่วยได้ทั้งหมด แต่มาร์คูลัสที่ไม่ได้เข้าใจเลยนั้นก็เริ่มโวยวาย
ท้่ายที่สุดเมื่อราอุสยังคงอยู่, เวทย์รักษาระยะไกลนั่นก็แค่เวทย์ธรรมดา
ราอุสไม่สามารถใช้เวทย์รักษาระดับกลางได้อย่าง 《แอเรีย ฮีล》 แต่ในทางกลับกัน เขาก็รักษาเพื่อนที่บ้านเจ็บโดยการยิงเวทย์ 《ฮีล》ของเขาออกไป
(TN:เดี๋ยวเวทย์ฮีลยิงได้ด้วยเหรอวะเห้ย)
「ไร้ประโยชน์!」
นั่นคือเหตุผลที่มาร์คูลัสพูดออกมาโดยสามัญสำนึกธรรมดา(อยู่กับราอุส)ของเขาที่มักจะใช้ดูถูกคนอื่นเป็นประจำมาใช้กับไลลา
…… เขาไม่ได้คิดเลยว่า ราอุสนั้นเป็นคนที่ผิดปกติมากที่สุด
「Fshaaaa!」
「อ๊าาก!」
「หัวหน้าาาาคะ!」
การแลกพละกำลังกันทำให้เกิดช่องว่างขนาดใหญ่ของการป้องกัน มาร์คูลัสทำให้เขาโดนหางฟาดเข้าอย่างจัง
มาร์คูลัสพยายามหลบหนีโดยได้รับบาดเจ็บเพียงเล็กน้อย ต้องขอบคุณเกราะที่เขาใส่ไว้
「Fshaaa!」
「เวรละ!」
อย่างไรก็ตามไฮดร้าไม่ให้เวลามาร์คูลัสพักหายใจ
ไฮดร้ายิงเวทย์ดินระดับต้น อย่าง《ก้อนหิน》, ก้อนหินขนาดกำปั้นพุ่งไปทางมาร์คูลัส
อย่างไรก็ตามมาร์คูลัสได้หลีกเลี่ยงบาดแผลร้ายแรงโดยใช้ดาบใหญ่ของเขาเป็นเกราะป้องกัน
ยังไงก็ตามหนึ่งในหินเหล่านั้นชนไหล่ของเกราะเขา
「อ๊าาาก!」
มาร์คูลัสกรีดร้องจากความเจ็บปวดที่ไหล่ของเขา
เมื่อพิจารณาถึงความเจ็บปวดแผลนั้นไม่ใหญ่มาก แต่ความเจ็บปวดนั่นก็ทำให้มาร์คูลัสหยุดเคลื่อนไหวสักครู่
ในการต่อสู้ระยะกลางเช่นนี้มันมีช่องว่างอันชัดเจน…
「Fshaaaaaaa!」
「อะ-อ๊ากกกกกก-」
… เมื่อมาร์คูลัสสังเกตเห็นก็สายไปเสียแล้ว
มาร์คูลัสติดสตั้นด้วยสายตาของไฮดร้าที่มองดูตัวเองที่เชื่อมั่นในชัยชนะ
「ไอ้ครวยยยยยยเอ้ยยยย!」
และในสถานการณ์ที่ทำอะไรไม่ได้เช่นนี้มาร์คูลัสได้แต่แหกปากโวยวาย
「ทำไมกูถึงต้องมาหมดสภาพเพราะเรื่องแบบนี้วะ! พวกเราควรจะชนะสิวะ! ทำไม! แค่เพราะไอ้ครวววยยยไร้ประโยชน์นั่นหายไปคนเดียวแล้วภารกิจนี้มันน่าจะง่ายๆดิวะ! มันก็แค่เปิดการโจมตีใส่ไฮดร้าก่อนแล้วก็วิ่งไปรอบๆแค่นั้นเองไม่ใช่เหรอไงวะ!」
มาร์คูลัสพ่นคำพูดออกมาอย่างน่าสังเวชในขณะที่ไฮดร้ามองลงมาที่เขาด้วยสายตาไม่สนใจ
ในความเป็นจริงเขาไม่สังเกตเลยว่าสิ่งที่ทำให้เกิดแผลใหญ่ของไฮดร้านั่นคือการโจมตีของราอุสและเวทย์ของอาร์เมีย
แต่คำพูดเหล่านั้นก็ไปไม่ถึงไฮดร้า
เมื่อมองมาที่มาร์คูลัสอย่างกับมองขยะไฮดร้าก็เปิดปากเพื่อที่จะฆ่าเขา
「เหล่าดวงวิญญาณเอ๋ย จงมาปกป้องพวกเรา!」
「Fsaa?」
… แต่มาร์คูลัสก็ถูกช่วยไว้ด้วยการกระทำของใครบางคน
「Fshaaaaa!」
ราบกับว่ามันลืมมาร์คูลัสไฮดร้าก็มองไปยังแนวหลัง
「โปรดรับฟังคำขอของพวกเรา แสดงให้เราเห็นถึงพลังอันยิ่งใหญ่-」
ที่นั่นมีอาร์เมียที่กำลังร่ายเวทย์ระดับสูงอยู่
ในการเผชิญหน้าครั้งก่อนอาร์เมียได้ใช้เวทย์ระดับสูงโดยไม่ลังเล แต่คราวนี้เธอไม่ได้ทำเช่นนั้นและใช้ได้แค่เวทย์ยับยั้งเท่านั้น
เหตุผลก็คือมาร์คูลัสและเซวาเรียโดยลำพังแล้วไม่สามารถหยุดไฮดร้าได้ซึ่งมันจะเล็งมาที่อาร์เมียถ้าเธอพยายามใช้เวทย์ระดับสูง นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมอาร์เมียถึงไม่ยอมใช้เวทย์มาจนถึงตอนนี้ ที่เธอยอมใช้ก็เพราะจะช่วยมาร์คูลัสที่หมดสภาพ
「Fshaaaa!」
ดังนั้นไฮดร้าจึงเริ่มเคลื่อนตัวไปหาอาร์เมีย
「บ้าเอ้ย!」
อย่างไรก็ตามมาร์คูลัสพยายามกำลังต้านไฮดร้าอยู่นั้น แต่ก็ไม่เพียงพอที่จะหยุดการเคลื่อนไหว
「อ่าาาาาา……」
「Fshaaa!」
จากนั้นเองพิษของไฮดร้าก็กระทบเข้ากับเท้าของอาร์เมีย