[นิยายแปล]กาวฮีล - ตอนที่ 18
Ch.18 – นักผจญภัยผู้ไร้พรสวรรค์
Provider : รินคะน้า
ฮีลเลอร์ถูกถีบ Chapter 18 นักผจญภัยผู้ไร้พรสวรรค์
—นาเซน่า—
ฉันไม่สามารถที่จะซ่อนความประหลาดใจได้เลยคะ ทันใดนั้นเอง ราลม่าซัง ได้เตะพี่ชายออกนอกห้องแน่ะ
ท้ายที่สุดฉันก็รู้ว่าคนๆนี้มีนิสัยเสียมากเกินไปนั่นคือสาเหตุที่ฉันรู้ว่าเธอไม่ได้เปลี่ยนใจเพราะฉันหรอก
ยังไงก็ตามฉันหยุดคิดเรื่องนั้น ว่าทำไม ราลม่าซังถึงไล่พี่ชายออกไป
เพราะมันมีสิ่งอื่นที่คาใจฉันมากกว่านี้
「หมายความว่าไงคะ? พี่ชายเป็นลูกศิษย์ของราลม่าซังเหรอคะ?」
ฉันจำได้ว่าราลม่าซังเคยพูดคุยเกี่ยวกับลูกศิษย์เพียงคนเดียวของเธอก่อนหน้านี้ ดูเหมือนว่าเมื่อรวมกับสมาชิกในอดีตแล้วราลม่าได้ฝึกฝนลูกศิษย์ของตัวเองในเวลาสั้นๆเท่านั้น
และลูกศิษย์คนนั้นดันเป็นตัวละครที่ทำงานหนักซึ่งจ่ายเงินเป็นประจำเป็นเวลาหลายปี
ฉันไม่แปลกใจเลยที่พี่ชายจะเป็นศิษย์ของราลม่าซัง ถ้าพูดถึงมาจนถึงตอนนี้
พี่ชายถูกฝึกมาโดยนักผจญภัยสองคนและไม่น่าแปลกใจเลยที่พี่ชายจะต้องส่งเงินในช่วงเวลาที่แน่นอนและพร้อมกับเก็บหอมรอมริบ
… ยังไงก็ตามมีสิ่งที่ ราลม่ากล่าวไว้ว่าปฏิเสธความเป็นไปได้ที่พี่ชายจะเป็นศิษย์ของเธอ
「ฉันหมายความว่า ราลม่าซังมีลูกศิษย์ที่ยอดเยี่ยมในการเป็นนักผจญภัยที่ดีที่สุดเป็นอันดับสองเลยไม่ใช่เหรอคะ?」
เพราะราลม่าซังพูดอย่างชัดเจนว่าลูกศิษย์ของเธอนั้นไม่มีความสามารถเลย
… ไม่ใช่แค่เขาเท่านั้นที่ม่มีพรสวรรค์ในการเป็นฮีลเลอร์ แต่ราลม่าซังยืนยันอย่างชัดเจนว่าศิษย์ของเธอนั้นไม่มีพรสวรรค์ในฐานะนักผจญภัยเลย
แม้ว่าการดูพี่ชายในปัจจุบันแล้วฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าเขานั้นไร้ความสามารถ
แน่นอนในฐานะฮีลเลอร์พี่ชายสามารถใช้ได้เพียงแค่ 《ฮีล》 แต่ว่าในฐานะนักผจญภัยแล้วเขามีความสามารถชั้นหนึ่งเลยนะ
ไม่มีทางที่คนอย่างนั้นจะไม่มีพรสวรรค์ในฐานะนักผจญภัยหรอก
แต่มันก็ยากที่จะจินตนาการว่า ราลม่าซัง นักผจญภัยระดับโลกนั้นทำผิดพลาด
ไม่ว่าพฤติกรรมตามปกติของเธอจะเป็นยังไง ความสามารถในการตัดสินผู้อื่นของเธอนั้นแน่นอน
สำหรับคนแบบนั้นไม่มีทางที่เธอจะเรียกคนอื่นว่าไม่มีพรสวรรค์โดยไม่มีเหตุผลจริงๆได้หรอก
「ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยคะ ว่าคุณพูดว่าพี่ชายไม่มีพรสวรรค์ในฐานะนักผจญภัย หรือคุณคิดจะหลอกฉันอีกเหรอคะ?」
นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันตัดสินว่าพี่ชายเป็นลูกศิษย์ของราลม่าซังเป็นเรื่องโกหก มันน่าแปลกใจที่พี่ชายสามารถสื่อสารกับราลม่าซังเพื่อหลอกลวงฉัน แต่ฉันได้แต่เชื่อว่านี่เป็นเพียงความเป็นไปได้สูงสุด
「ไม่หรอก มันไม่ใช่เรื่องโกหกเลย อย่างน้อยที่สุดนั้นก็เป็นเรื่องของเมื่อหลายปีก่อนเมื่อตอนที่หมอนั่นยังฝึกฝนอยู่น่ะ ไม่ใช่อัจฉริยะ แต่เป็นลูกศิษย์ที่โง่เขลาที่แม้แต่จะใช้ประโยชน์อะไรได้」
「………หืออออ?」
… อย่างไรก็ตามราลม่าซังปฏิเสธความคาดหวังของฉันอย่างง่ายดาย
นอกจากนี้ ราลม่าซังยังมีรอยยิ้มอันแสนร่าเริงอยู่บนใบหน้าขณะที่พูด
「การโจมตีฉับพลันของฉันนั้นที่ราอุสไม่ควรจะหลบได้แท้ๆ ในไม่กี่ปีก่อนนั้นแม้ว่าฉันจะใช้มันต่อหน้าเขาก็ไม่สามารถตอบสนองมันได้เลยแม้แต่น้อย ฉันสงสัยว่าเขามีความสามารถในปัจจุบันขนาดไหนแล้วนะ…」
สิ่งที่เธอพูดในที่สุดคือคำที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้นของเธอ
ฉันรู้แล้วว่าทำไมราลม่าซังถึงทำแบบนั้น เมื่อเธอหัวเราะและค้นหาสิ่งที่เธอสามารถสนุกได้ออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจ
และเพราะฉันเห็นอย่างนั้นตอนนี้ฉันเลยเข้าใจแล้ว
…… พี่ชายนั้นเป็นลูกศิษย์ของราลม่าซังจริงๆและเธอเชื่อว่าพี่ชายนั้นไร้พรสวรรค์
อีกอย่างที่ราลม่าซังไม่เข้าใจว่า พี่ชายนั้นได้รับพลังนั่นมาได้ยังไง
「นาเซน่า เธอเข้าปาร์ตี้เขาใช่ไหม? ถ้างั้นช่วยบอกวิธีการต่อสู้ของเขาหน่อยได้รึเปล่า」
「… เข้าใจแล้วคะ แต่ได้โปรดบอกฉันด้วยถ้าคุณเข้าใจอะไรบางอย่างขึ้นมานะคะ.」
ดังนั้นหลังจากที่มีปัญหาเล็กน้อยฉันตัดสินใจที่จะพูดคุยเกี่ยวกับการต่อสู้ของพี่ชายตามที่ราลม่าซังถาม
ทำไม ราลม่าซัง จึงเรียกพี่ชายว่าไร้พรสวรรค์เมื่อเขามีพลังมากมายขนาดนั้น? ฉันไม่สามารถนึกอะไรออกได้เลย ได้แต่ปล่อยคำถามไว้ในหัวของฉันเท่านั้นเอง…
◆ ◆ ◇
ดังนั้นฉันจึงบอกเธอเกี่ยวกับการต่อสู้จนถึงขณะนี้อย่างละเอียดที่สุดเท่าที่จะทำได้เพื่อให้สามารถป้องกันการโจมตีของไฮดร้าและวิธีที่พี่ชาย สามารถใช้เวทย์ขั้นต้นได้แม้ว่าจะเป็นฮีลเลอร์
นอกจากนี้เขายังมีความรู้เกี่ยวกับมอนสเตอร์ ความสามารถในการรักษาที่ผิดปกติและความสามารถในการตรวจจับศัตรูและกับดัก
ราลม่าซังฟังทุกอย่างด้วยความสนใจอย่างมาก
「… ดังนั้นมันเป็นยังไง.」
หลังจากที่เธอได้ยินทุกอย่างดูเหมือนเธอจะเข้าใจอะไรบางอย่างและยิ้มความแตกต่างจากรอยยิ้มอันน่าขบขันกลายเป็นรอยยิ้มแห่งความพึงพอใจบนใบหน้าของเธอ
「เขาบอกว่าเขาได้รับพลังจากฉันงั้นเหรอเนี่ยเลยต้องขอบคุณฉัน แต่นี่ไม่ใช่พลังของฉัน ที่ฉันสอนมันเพียงน้อยนิด แต่เมื่อเทียบกับสิ่งนี้แล้ว?…… เจ้าลูกศิษย์โง่เขลานี่」
รอยยิ้มของราลม่าซังนั้นเต็มไปด้วยความเหงาเล็กน้อย แต่การแสดงออกของเธอยังดูมีความสุขมาก
ซักพักหนึ่งฉันไม่สามารถที่จะพูดคุยกับราลม่าซังได้
ราลม่าซังในตอนนี้นั้นแตกต่างจากราลม่าซังผู้บ้าบิ่นตามปกติอย่างน้อยเธอก็ดูเหมือนเป็นอาจารย์หรืออย่างน้อยเพียงแค่ฉันเห็นเธอในตอนนี้แล้วดังนั้นฉันเลยลังเลที่จะคุยกับเธอ
อย่างไรก็ตามฉันไม่สามารถระงับความอยากรู้และเปิดปากของฉัน
「เอาล่ะ รู้อะไรบ้างไหมคะ?」
「หืมมมม? อ่าาา ใช่แล้ว เธอขอให้ฉันอธิบายให้สินะ」
ได้ยินคำถามของฉันราลม่าซังตอบคำถามของฉันด้วยท่าทางราวกับเด็กอวดของ
「ลูกศิษย์ที่โง่เขลาของฉัน ราอุส ไม่มีทางที่จะประสบความสำเร็จในฐานะนักผจญภัยตามปกติได้หรอกนะ」
「……… หืมมม?」
…… แต่สิ่งที่เธอพูดไม่ใช่สิ่งที่ฉันคาดหวังเมื่อพิจารณาจากการแสดงออกของเธอแล้ว ฉันสงสัยว่าเธอจะพูดอะไรในแง่บวกดังนั้นจึงไม่สามารถซ่อนความประหลาดใจได้ที่ราลม่าซังพูดแบบนั้น
ทำไมล่ะ? เป็นไปได้ยังไงถึงยังเรียกพี่ชายของฉันว่าไร้พรสวรรค์หลังจากได้ยินเรื่องราวเหล่านั้นแล้ว… ฉันพยายามจะบอกความรู้สึกเหล่านั้นกับราลม่าซัง
ยังไงก็ตามเธอยังพูดไม่เสร็จ
「——— แต่ปัจจุบันเขา ราอุสมีความแข็งแกร่งเทียบเท่ากับเรานักผจญภัยระดับโลกไงล่ะ」
「…………หืออออ?」
…… ไม่สามารถเข้าใจคำพูดของ ราลม่าซังได้ ฉันจึงได้แต่ตกตะลึง
ข้อความจากผู้แปล
คะน้าเปิดเทอมแล้วนะฮะเพราะฉะนั้นอาจออกงานช้าก็ขออภัยด้วย แล้วถ้าหากใครถามว่าแม่คนหัวแดงในภาพหน้าปกนั่นใครเหรอ อาจารย์พระเอกเองครับ ราลม่า !!! ถ้าตรงไหนอ่านแล้วไม่ถูกใจหรือพิมพ์ผิดก็กราบขอโทษเหมือนเดิมนะครับ แล้วก็ไว้เจอกันใหม่หลังอิงออกอีกเช่นเคยครับ ><