[ นิยายแปล ] สารภาพรักไป99ครั้งก็ยังไม่ไหวงั้นหรอ!? - ตอนที่ 24
เซอิจิไม่มีสมาธิกับการเรียนเลย
แน่นอนว่าเป็นเพราะเรื่องของซายากะ แต่ปัญหานั้นก็ไม่ได้มีแค่เรื่องนี้เรื่องเดียว
นั่นคือ พวกผู้ชายที่จ้องมองเขาทะลุไปยังก้นบึ้งของหัวใจ
“เซอิจิคู~ง ครั้งหน้าขอไปเที่ยวบ้านนายได้รึป่าว?”
“เซอิจิ ชั้นมีตั๋วหนังฟรีด้วยล่ะ ถ้าไม่รังเกียจได้ช่วยเอาไปให้น้องสาวหน่อยสิ”
“เซอิจิ ไม่สิ ท่านพี่ มินาโฮะเป็นนางที่โด่งดังมากเลยสินะ ครั้งหน้าช่วยพามาดูตัวแต่งงานด้วยเถอะ!”
พอเข้าช่วงพักคาบและพักกลางวัน เซอิจิก็โดนมรสุมผู้ชายเล่นงานเรื่องมินาโฮะแบบไม่หยุดพัก
ที่จริงเซอิจิอยากอยู่เงียบๆคนเดียวเพื่อคิดเรื่องของตอนหลังเลิกเรียน แต่เพราะสิ่งนี้เลยทำให้เขาไม่มีสมาธิ
และแล้วหลังเลิกเรียนก็มาถึง เขารีบแยกตัวออกมาจากพวกผู้ชาย เพื่อไปสถานที่นัดพบ คือห้องเรียนที่อยู่ในชั้น4
“เห้อ….วันนี้เหนื่อยจริงๆ….”
เซอิจิที่โดนไล่ตามทั้งวัน เหนื่อยทั้งสภาพกายและสภาพใจ
สุดท้ายเขาก็ประหม่า เพราะแทบไม่ได้คิดเรื่องนี้เลยจนสุดท้ายก็ถึงเวลานัด
เมื่อเช้าเซอิจิได้พูดกับซายากะแล้วแต่ตอนนั้นเขาก็ไม่สามารถคิดบทสนทนาออกมาได้ เพราะบรรยากาศมันตึงเครียดเกินไป และเซอิจิก็คิดกับเธอไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว
“ไม่คิดเลย…ว่าวันนี้จะได้มาพบกับผู้หญิงคนอื่นในที่แบบนี้…”
เมื่อวานเซอิจิเรียกคิรินมาที่นี่ แต่วันนี้เขากลับถูกเรียกมาด้วยผู้หญิงคนอื่น
ระหว่างที่คิดเรื่องนี้ เซอิจิก็เดินวนๆอยู่หน้าห้อง
“จะมาถึงแล้วรึป่าวน้า…ไม่สิ โฮมรูมก็เพิ่งเลิกไปเอง…”
เซอิจิไม่มีความกล้าที่จะเข้าไปด้านใน และได้แต่เดินไปเดินมาอยู่หน้าห้อง
ในชั้น4นั้นไม่ใครนอกจากเขา เขาเลยนั่งลงตรงทางเดิน
“เห้อ…ทำไมมันถึงหนักอึ้งอย่างนี้นะ…”
ตั้งแต่เมื่อก่อนเซอิจิคิดกับซายากะแค่เพื่อน แต่เพราะเรื่องเมื่อวานทำให้เขาเปลี่ยนความรู้สึกที่มีให้เธอเล็กน้อย
“จริงๆ ถ้ามองดูดีๆเธอก็น่ารักจริงๆแหละน้า….”
จริงอย่างที่เคนและทาเคชิเคยพูดเมื่อวาน ซายากะนี่ตรงตามสเปคของเซอิจิทุกอย่าง
รู้สึกตัวอีกทีระหว่างคาบในวันนี้เซอิจิได้เผลอแอบจ้องเธอไปแล้ว
แต่เซอิจิก็ยังคงไม่เข้าใจ
“ทำไมถึงรู้สึกไม่สบายใจแบบนี้นะ…”
เซอิจิคิดขณะจับที่หน้าอก
ซายากะนั้นเป็นผู้หญิงตามสเปคของเขาก็จริง แต่ในใจมันบอกว่าไม่ได้คิดเรื่องรักๆกับเธอเลย
น่ารักที่เขาหมายถึงตอนนี้ก็เหมือนกับที่เขาบอกว่าไอดอลน่ารักผ่านทางทีวี
“อา…แบบนี้เอง…ชั้นน่ะเรื่องของยามาเสะซังก็ยัง…”
เซอิจิพูดชื่อของคนที่เขาคิดตัดใจตั้งแต่เมื่อวาน และรู้สึกไม่สบายใจที่น่าอก
“….ต้องรีบตัดใจให้ได้แล้ว มันไม่ดีต่อทั้งยามาเสะซังและประธาน…”
เซอิจิตั้งปณิธานได้แล้ว
เขาจะมีชีวิตเพื่อรักครั้งใหม่
ด้วยสิ่งนั้นในใจ เขาเปิดประตูเข้าไปในห้อง
“ประธาน…”
“อะ อิชิกิคุง…”
ซายากะนั่งรอที่โต๊ะข้างหน้าต่าง
ระหว่างที่ชื่นชมความน่ารักของซายากะที่หลอมรวมกับแสงอาทิตย์ เซอิจิได้เดินเข้าไปใกล้ๆเธอ
****
ขณะที่เซอิจิเดินเข้าไปในห้องเรียน
ในเงามืดตรงบันได มีกลุ่มสาวที่โผล่มาที่ทางเดิน
“ดูเหมือนอิชิกิคุงจะเข้าไปแล้วสินะ….”
“เห็นท่าทีของเขาจากด้านนอก ประธานจะไม่เป็นไรจริงๆใช่มั้ย?”
“ฉันเป็นห่วงความบริสุทธิ์ของอิชิกิคุงมากกว่าอีกนะ….ประธานในตอนนี้น่ะเพื่อให้อิชิกิคุงมาชอบเธอยอมทำได้ทุกอย่างเลย….”
“จะมี’อะไร’เกิดขึ้นรึป่าวนะ?”
“เดี๋ยวเธอ เงียบไปเลย”
เป็นสมาชิกชมรมทำอาหารนั่นเองที่โผล่ออกมา
ทุกคนมาเพราะเป็นห่วง กลัวซายากะจะทำอะไรแปลกๆ
“ถ้าพวกเราไม่อยู่ ที่นี่ก็จะแค่พวกนั้น2คนสินะ?”
“หรือก็คือ ไม่ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นก็ตาม ก็จะไม่มีใครรู้…”
“จะว่าไป เคยได้ยินเสียงแปลกช่วงหลักเลิกเรียนที่ชั้นนี้ด้วยแหละ….”
ชิโฮะเพื่อนสนิทที่สุดของซายากะจ้องมองไปที่ห้องเรียนด้วยความรู้สึกหลากหลายปนกัน
เธอพบกับซายากะครั้งแรกตอนอยู่ชั้นมอต้น ชิโฮะชอบในความใจดีของเธอ พอได้ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆ พวกเธอจึงเป็นเพื่อนกัน
ชิโฮะคิดมาตลอดว่าผู้ชายที่เธอจะชอบคนแรกนั้นจะเป็นคนแบบไหน
“เน่ พวกเธอคิดอย่างไงกับอิชิกิคุง?”
“เอะ? อะไรกันจู่ๆก็?”
“ไม่รู้สิ ฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน หน้าตาดูดีกว่าคนทั่วไปละมั้ง?”
“หน้าตาคงช่วยไม่ได้หรอกนะ..”
“อืม หน้าตาน่ะนะ….”
“พวกเธอ ค่อนข้างโหดร้ายนะ”
ชิโฮะไม่ได้ต้องการคำตอบแบบนี้
ชิโฮะอยากรู้ว่าพวกเธอคิดอย่างไงกับเขาในฐานะผู้ชาย
“ไม่ใช่แบบนั้น หมายถึงในฐานะคนคนนึง”
“ในฐานะคน? แปลก!”
“สตอลเกอร์ที่ร่าเริง”
“สตอลเกอร์ที่ใจดี”
“…อืม นั่นสิน้า….”
ในโรงเรียนนี้แทบไม่มีใครที่ไม่รู้ว่าเซอิจิสารภาพรักไป99ครั้ง
พอได้ยินเรื่องของเขา ไม่แปลกเลยที่จะได้คำตอบแบบนี้ออกมา
ตอนแรกฉันคิดว่าจะห้ามเพื่อนสนิทตัวเองดีมั้ยที่ไปชอบกับสตอลเกอร์แบบนี้
แต่อย่างไรก็ตาม…
“แต่ว่า ก็เป็นคนที่คุยด้วยสนุกนะ ถึงจะบ้าบิ่นไปหน่อย จะให้พูดไงดีล่ะ แต่ก็เป็นคนที่กล้าแสดงออกได้เต็มที่เลย และยังคิดถึงคนที่ชอบอย่างจริงจังอีกด้วย…”
“ตอนนี้ก็ถูกปฏิเสธไปแล้วใช่มั้ยล่ะ? ก็เหมือนกับจบการเป็นสตอลเกอร์ไปแล้ว ถ้าไม่มีเรื่องนี้ก็เป็นคนดีเลยนี่?”
“เป็นประเภทที่รักเดียวสินะ แบบนี้ก็คงไม่ต้องกลัวโดนนอกใจเลย”
ชิโฮะเห็นด้วยกับสมาชิก
ตั้งแต่ที่เซอิจิเข้าชมรมทำอาหาร ทำให้ทุกคนรู้ว่า จริงเขาก็ไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร
เป็นแค่คนที่พยายามอย่างหนัก จนสุดท้ายซายากะก็สนใจเขา
“นั่นสิน้า ไม่ใช่คนที่เลวร้ายอะไร…”
“ชิโฮะ พวกเรามาจับตามองกันเถอะ ถ้าเป็นเด็กคนนั้นละก็ต้องไม่เป็นอะไรแน่นอน”
“ใช่แล้ว ก็เป็นประธานของพวกเรานี่นา หายห่วงหายห่วง”
“ใช่แล้ว เรามาจับตามอ….”
ระหว่างที่ชิโฮะกำลังพูด ก็มีเสียงดังมาจากด้านในห้องเหมือนกับเสียงอะไรล้มลง
สงสัยว่าอะไรมีอะเกิดขึ้น ทุกคนจึงมองลอดเข้าไปในประตู
TL: ค้าง