[ นิยายแปล ] สารภาพรักไป99ครั้งก็ยังไม่ไหวงั้นหรอ!? - ตอนที่ 19
“เห้อ~ ก็ติดค่าอาหารเมื่อวานด้วยนี่น้า..”
“เข้าใจก็ดีแล้ว ถ้างั้นทำตัวให้ว่างไว้นะ”
“ครับๆ”
ระหว่างคุยกันก็เดินมาจนถึงโรงเรียนเซย์เซย์ที่เซอิจิอยู่
“ถ้างั้น ฉันไปก่อนนะ”
“ระวังตัวด้วยล่า~”
เซอิจิที่แยกกับมินาโฮะ เดินเข้าประตูโรงเรียน
แต่พอเดินเข้าไปกับเจอกลุ่มสายตาไม่ค่อยเป็นมิตรจับจ้องมาที่เขา ไม่เหมือนปกติ
เซอิจิที่รู้สึกขนลุก ได้หันกลับไป
“อะไรเล่า พวกเอ็ง!!”
พอมองกลับไปก็เจอพวกกลุ่มที่ส่วนใหญ่เป็นผู้ชาย จับจองมา เซอิจิเลยจ้องกลับไป
“อ อิชิกิคุง…”
“ป ประธาน…”
เป็นซายากะที่ทักเซอิจิ
ผิวเธอซีดเล็กน้อย และมีน้ำตาคลอ
เพราะเรื่องเมื่อวานทำให้เป็นเรื่องยากที่เซอิจิจะพูดกับซายากะ
“อ อรุณสวัสดิ์”
“อ โอ้ว อรุณสวัสดิ์”
“เอ่อ…ผู้หญิงสุดน่ารักที่มาด้วยกันคนนั้น…คะ ใครหรอ…”
“เอะ?”
เซอิจิสงสัยทำไมซายากะถึงถาม
เซอิจิยังคงสงสัยเรื่องเมื่อวาน แต่เพื่อไม่ให้บรรยากาศอึดอัดเขาจรึงตอบไปเบาๆ
“น น้องสาวน่ะ”
“เอะ? น้องสาว?”
“””น้องสาว???”””
“อ้าา อะไรขอกพวกแก!”
ก่อนจะรู้สึกตัว พวกผู้ชายนั้นฟังบทสนทนาของเซอิจิและซายะกะ
“น้องสาวเนี่ย จ จริงหรอ?”
“อะ อา มินาโฮะน่ะ น้องสาวแท้ๆของชั้นเลยนะ”
ทันทีที่ได้ยินสีหน้าท่าทางของซายากะก็กลับมาดีขึ้น
หลังจากนั้นพวกผู้ชายก็พยายามพูดกับเซอิจิ
“นี่นาย สนใจเป็นเพื่อนกับผมมั้ย?”
“ไม่สิ กับผมดีกว่า!”
อย่าไปสนใจเจ้าพวกน่ารังเกียจนี่แล้วเป็นเพื่อนกับผมเถอะครับ! ท่านพี่”
“ใครเรียกท่านพี่ฟร่ะ! พวกแกเล็งมินาโฮะสินะ!”
เซอิจิเพิ่งรู้สึกตัว
ก่อนหน้านี้ไม่เคยพูดเรื่องมินาโฮะกับใครนอกจากเคนกับทาเคชิ
ไม่มีใครคาดคิดว่าเซอิจิจะมีน้องสาวที่น่ารักขนาดนี้ พอทุกคนรู้ก็เลยพยายามเข้าหาเธอผ่านเซอิจิ
“หยุดนะ! อย่ามาจับสิฟร่ะ ปล่อย!!”
“ขอร้องล่ะ~ อิชิกิคุง~”
“แนะนำน้องสาวสุดน่ารักคนนั้นให้พวกเราที~”
“อาาาา หนวกหู”
เซอิจิรำคาญพวกนี้เลยตัดสินใจวิ่งหนีอย่างเร็ว
“อ๊ะ! เซอิจิคุง!”
“หนีไปแล้ว!”
“ตามไป! อย่าให้หนีไปได้!”
“รอด้วย! ว่าที่ท่านพี่!”
ด้วยการหนีของเซอิจิทำให้ไม่มีใครตามทัน
แต่ว่าซายากะกับวิ่งตามมาด้วย
“อิชิกิคุง….ค่อยยังชั่ว….”
ซายากะเอามือปัดหน้าอกและรู้สึกสบายใจ
****
“อา เกิดเรื่องแต่เช้าเลยสินะ”
“โอ้ ยินดีด้วย มาโรงเรียนกับมินาโฮะจังสินะ”
“หายากจังเลยน้า ชั้นคิดว่าแกโดนมินาโฮะจังเกลียดไปแล้วสะอีก”
เซอิจิมาถึงห้องเรียนได้อย่างปลอดภัย และพูดคุยกับเคนและทาเคชิตามปกติ
“อา เรื่องที่ว่าถูกเกลียดเหมือนจะเข้าใจผิดไปน่ะ”
“”อืม ก็ต้องเป็นแบบนั้นแหละนะ””
“อะไรวะนั่น ประสานเสียง?”
เซอิจิพูดออกไปไปเพราะตกใจกับรีแอคชั่นของทั้งคู่
“อืมม เพราะเป็นเรื่องของมินาโฮะจัง เลยคิดว่าพอจะมีโอกาสอยู่บ้าง”
“เมื่อก่อนเล่นด้วยกันบ่อยๆด้วยนี่น้า~ ถึงตอนนี้จะโตกันหมดแล้วก็เถอะ”
เซอิจิที่เห็นทั้งคู่รำลึกถึงอดีตจึงพูดออกมา
“จริงๆน้า เธอทั้งชวนไปซื้อของด้วยวันเสาร์ เมื่อเช้าก็ได้หยอกล้อกันอีก เหมือนจะไม่ได้เกลียดชั้นจริงๆแหละ”
เมื่อเคนกับทาเคชิได้ยิน เขามองและถอนหายใจ
เซอิจิถามทั้ง2คนที่เหมือนมีอะไรจะพูด
“โอ้ย ถ้ามีอะไรจะพูด ก็พูดมาสิ ทำไมล่ะ?”
“ไม่สิ ถ้าจะให้พูดเรื่องของพี่น้องฉันทำไม่ได้หรอก”
“พวกแกจะสื่ออะไร อืมช่างมันเถอะ ยิ่งกว่านั้นตอนนี้…”
“อ อรุณสวัสดิ์ อิชิกิคุง”
ระหว่างที่เซอิจิกำลังจะปรึกษาทั้งคู่ ซายากะก็โผล่มา
เซอิจิกับซายากะ เพิ่งแยกกันเมื่อกี้นี้ แต่พอมาถึงห้องเรียนก็นำบรรยากาศตรึงเครียดมาด้วย
“อะ อา อรุณสวัสดิ์”
พูดทักทายเสร็จเซอิจิก็ไม่รู้ว่าควรพูดอะไรออกไปดี
เซอิจิพยายามจะขอความช่วยเหลือจากทั้ง2คน แต่ก่อนรู้สึกตัว ทั้งคู่ก็หายไปสะแล้ว
“น นี่… หลังเลิกเรียน…ว่างหรือป่าวนะ”
“หืม? อะ อา ไม่มีอะไรหรอก….”
“ถ ถ้างั้น….มีเรื่องอยากจะพูดด้วยได้หรือป่าว?”
เซอิจิคิดในใจว่า “มาแล้ว”
เขาคิดว่าต้องเป็นเรื่องเมื่อวานแน่นอน
เขาก็อยากจะพูดเรื่องนี้เหมือนกันเพราะงั้นก็พอดีเลย
“ข เข้าใจแล้ว แล้ว…สถานที่ล่ะ?”
“ห้องเก็บของในยิม หรือว่า ในห้องเรียนที่ไม่มีคน หรือว่า ห้องพยาบาลตอนอาจารย์ไม่อยู่ดีน้า….”
“อะไรล่ะนั่น สถานที่แปลกๆแบบนั้น!?”
เซอิจิพยายามตบมุกให้ซายากะที่แนะนำ สถานที่แปลกๆมา
“ถ ถ้างั้น ห้องเรียนบนชั้น4ล่ะ ที่นั่นไม่ค่อยมีใครด้วย”
“อ อืม ถ้างั้นหลักเลิกเรียนนะ…”
ซายากะตอบรับด้วยรอยยิ้ม และเดินกลับไปที่โต๊ะตัวเอง
“เห้อ…หลังเลิกเรียนสินะ…”
เซอิจิเตรียมคิดคำตอบเรื่องเมื่อวานรอหลังเลิกเรียน
เขาไม่รู้ว่าจะสารภาพรักไปเองอีกรอบ หรือปฏิเสธไปดลยต่อจากเมื่อวาน
“ลำบากจังเลยน้า~ แต่ว่าจะพยายาม!”
“ชั้นว่ามาเอะชิบะก็ไม่เลวนะ เธอเป็นประเภทที่ ยอมถวายกายถวายใจให้คนที่รักเลย”
“พวกแก ไปไหนมาฟร่ะ….”
“ไปดูดาวนิดหน่…”
“นี่มันตอนเช้านะเฟ้ย!”
หลังจากที่เซอิจิตบมุกทั้ง2คนกับเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ เขาก็คิดถึงเรื่องที่จะตอบซายะกะ
ทั้ง2คนที่กะจะปรึกษาแต่ก็ดูพึ่งพาไปไม่ได้สะแล้ว ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน
TL: ที่เดิมเวลาเดิมเลยนะ