[นิยายแปล] ก็แค่ลูกสาวดยุกที่ผ่านทางมา - ตอนที่ 24
Ch.24 – บทแรก ตอนที่24 แสงอันเจิดจ้า
Provider : ไม่มีเพจแล้วสบายดีแฮะ
元、落ちこぼれ公爵令嬢です。
บทแรก ตอนที่24 แสงอันเจิดจ้า
ในทันทีที่แคลร์เสนอความเห็น สีหน้าของวีคและรุยก็เปลี่ยนในทันที。
「จริงหรือ นั่นมัน」
「ค่ะ。คุณย่าของฉันมีพลังเวทสีเงินที่ลำดับสูงที่สุดในโลก」
「สีเงิน」
ดวงตาของรุยสั่นไหวด้วยความตกใจ。
「ครั้งนึงเคยอ่านหนังสือภาพของคุณย่าสมัยยังสาวที่ทำการจัดการทอร์นาโดเวท。เห็นว่าต้องชำระล้างอากาศให้บริสุทธิ์」
「ชำระล้างอากาศ……。ในทางทฤษฎีเป็นไปได้。ถ้ามีพลังเวทที่แข็งแกร่งละก็」
รุยพูดพร้อมพยักหน้าเห็นด้วยกับคำพูดของแคลร์。
「……แต่ถึงจะเป็นไปได้ก็ตาม มันจะกลายเป็นภาระของแคลร์อย่างใหญ่หลวงเอานะ」
「นี่ไม่ใช่เวลาจะมาพูดอะไรอย่างนั้น。ในฐานะที่เป็นราชวงศ์ สิ่งที่ต้องคิดเป็นอันดับแรกคือปกป้องประเทศและประชาชนสิ」
แคลร์พูดขึ้นมาขัดจังหวะคำพูดของวีค。
น้ำเสียงที่แข็งแกร่งหนักแน่นมีเป้าหมายแน่วแน่ทำเอาวีคถึงกับมึนงง。
「……สมแล้วล่ะนะ。กับลูกสาวตระกูลมัลทีโน่ที่มีชื่อเสียงแห่งประเทศนอสตัน」
「มาพูดอะไรเอาตอนนี้กัน？」
แคลร์หัวเราะอย่างไม่ตั้งใจต่อหัวข้อการพูดคุยที่วีคพยายามหลีกเลี่ยงมาตลอดหลายสัปดาห์。
「ฝ่าบาท คำอนุญาตล่ะคะ。ไม่มีเวลาแล้วนะ」
รุยที่เฝ้าดูทั้ง2คนอยู่ ทำการเร่งรีบวีค。
「เข้าใจแล้ว。เรื่องนี้ฝากแคลร์ด้วยละกัน。แต่ว่า หลังจากรุยรายงานราชาแล้วให้ไปเตรียมพร้อมตรงจุดสร้างเขตแดนของนักเวทราชวงศ์ทันที。ไม่ใช่ว่าไม่เชื่อในพลังของแคลร์แต่เผื่อไว้ก่อน」
「ตามที่ต้องการค่ะ」
เมื่อจบคำตอบของคุย วีคก็จูงมือแคลร์ไปที่ระเบียงของราชวัง。
ที่นอกระเบียงนั้น ท้องฟ้าได้ดำมืดยิ่งกว่าเมื่อกี๊ไปแล้ว。
น้ำวนสีดำทะมึนกำลังแผ่กว้างอยู่เหนือศรีษะ มีศูนย์กลางอยู่ทางตะวันออกของเมืองหลวง เป็นทอร์นาโดที่ใหญ่มากจนผิดปกติ。
「นี่มันแย่นะเนี่ย……」
วีคพึมพำ。
ส่วนแคลร์ตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว。
「ไม่ต้องกังวลไป。การอพยพผู้คนเป็นไปได้ด้วยดี ถ้าเกิดไม่ได้ผล ก็ยังมีเขตแดนของเหล่านักเวทราชวงศ์กับรุยที่กำลังพยายามกันอยู่」
วีคที่สังเกตได้ถึงสภาพของแคลร์พูดขึ้นมาอย่างมั่นใจ。
จากนั้นทั้ง2คนก็จับมือกันจนมาถึงระเบียง。
「เวลาอย่างนี้นี่ เป็นเจ้าชายจริงๆด้วยเนอะ」
「อะไรกัน มาบอกตอนนี้เนี่ยนะ」
แคลร์สงบใจลงเล็กน้อยเมื่อเห็นวีคที่ยังคงมีท่าทางสงบแต่ที่หน้าผากกลับมีเหงื่อไหล。
（……เวทมนตร์ชำระล้าง）
เวทมนตร์ชำระล้างนั้นพึ่งจะมีโอกาสได้เรียนโดยบังเอิญที่โรงเรียนพอดี。
ซึ่งนักเวทได้ทำการสอนเป็นการส่วนตัว แม้ว่าจะเป็นเวทมนตร์ระดับสูง แต่แคลร์ก็ทำสำเร็จด้วยการลองเพียงครั้งเดียว。
（ก็นะ การชำระล้างในตอนนั้นไม่ใช่ทอร์นาโดขนาดใหญ่ แต่เป็นเพียงแค่ดอกไม้ติดโรคเอง）
（……แต่ว่า มีแต่ต้องทำทางเดียวเท่านั้น）
แคลร์ทำการปิดตาและเติมเต็มพลังเวทไปทั่วร่างกาย。
แสงออโร่ร่ากระจายไปทั่ว ทุกเส้นผม ทุกปลายนิ้ว ทุกปลายเท้า。
จากนั้นก็นึกถึงความทรงจำของหนังสือภาพที่อ่านด้วยกันกับคุณย่า。
แคลร์เอ่ยข้อความกับภูตขณะที่ได้ยินเสียงหัวใจของตัวเองเต้นไปด้วย。
「โอ้ภูตเอ๋ย。จงชำระล้างอากาศแลกเปลี่ยนกับพลังเวทของเราด้วยเถิด」
จังหวะนั้นในทันที แสงสว่างจ้าก็ห่อหุ้มไปทั่วบริเวณ。
ถ้าจะเอาแบบเป๊ะๆเลยก็คือ แสงที่ออกมาจากแคลร์ที่เป็นจุดศูนย์กลางได้แพร่กระจายด้วยความเร็วที่มากอย่างยิ่งยวด ครอบคลุมโลกตราบเท่าที่สายตาจะมองเห็นได้。
จากระเบียงปราสาท ไปเมืองปราสาท ไปหมู่บ้านข้างเคียง ไปสุดประเทศ……。
ในชั่วพริบตา แสงได้กระจายผ่านพลังเวทที่บิดเบี้ยว ท้องฟ้าสีดำทะมึนก็กลายเป็นอนุภาคหลากสีระยิบระยับ。
เป็นเวลาไม่ถึง1วินาที เพียงแค่เสี้ยววินาทีเท่านั้น。
ถ้าวีคไม่ได้ดูอยู่ใกล้ๆละก็ ไม่มีทางรู้เลยว่าแสงนั่นมีต้นกำเนิดมาจากแคลร์ที่อยู่ตรงระเบียงราชวัง。
มันเป็นแสงที่แข็งแกร่งเพียงชั่วครู่เท่านั้น。
「แคลร์！」
แคลร์ที่ล้มลงหลังจากนั้นในทันทีก็ได้วีคช่วยพยุงไว้ในอ้อมแขน。
แคลร์ใช้พลังเวทที่มีอยู่ของเธอจนหมด หมดสติไปโดยที่ไม่ได้ยืนยันว่าการชำระล้างของเธอสำเร็จหรือไม่。
―――――
「อย่างที่คิด แบบนี้อีกแล้วรึนี่……」
แคลร์พึมพำอยู่ภายใต้แสงของหลอดไฟ。
ครั้งนี้ไม่มีการประหลาดใจอะไรอีกแล้ว。
เตียงนอนบางๆที่คุ้นเคย และการตกแต่งภายในง่ายๆที่หาไม่ได้ในอีกโลก。
ที่นี่คือห้องของมินามินั่นเอง。
「อูว ท่านรุยเนี่ย เท่จัง……。อยากจีบอะ！！」
ที่อยู่ข้างหน้ามินามิ คือริโกะที่หันหลังให้เธอระหว่างที่เล่นเกมของโลกนี้ อันเป็นที่ที่แคลร์อยู่เมื่อกี๊。
ทันใดนั้นเองก็เห็นวิชวลแฟนบุค『ไต่อำนาจ♡ETERNAL LOVE』วางอยู่บนโต๊ะ。
และผลไม้แห้งกับถั่วเคลือบคาราเมลที่ยังเหลืออยู่ในจาน。
（วันเดียวกับครั้งที่แล้ว。……นั่นสิ จากตอนนั้นก็ผ่านมายังไม่กี่ชั่วโมง）
「เวทมนตร์จะสำเร็จไหมนะ」
ทำการพึมพำออกมาด้วยเสียงเบาๆ。ถ้าทุกอย่างเป็นเหมือนเดิมๆ ก็คงจะได้กลับโลกเดิมในไม่กี่นาที。
แต่ ไม่มีเวลาที่จะรอ ตอนนี้อยากรู้ผลในทันที。
「เอ๋？ สำเร็จนะ？」
ริโกะที่ได้ยินเสียงพึมพำของมินามิหันหลังมา。
「เอ๋？」
ในเมื่อไม่เข้าใจความหมายจึงได้ถามกลับไป。
「มินามิ คิดว่าหลับไปแล้วซะอีก แต่ดูอยู่นี่เอง？ ขอโทษด้วยนะ เล่นนำไปก่อนซะแล้วสิ」
ริโกะทำการพูดต่อ。
「ตอนที่เดินทางไปยังประเทศปาฟีทอีกครั้ง จากการรับคำเชิญของท่านวีคไปเจอกันที่เกาะลินเดลใช่ไหม？ ไอ้ตอนที่พายุทอร์นาโดโจมตีตอนพักที่เมืองหลวง。เวทมนตร์ของนางเอกน่ะสำเร็จนะ！ ไม่ต้องมีตัวเลือกอะไรเกี่ยวข้องด้วย สบายๆ！ เขตแดนที่สร้างขึ้นมาได้ลดความเสียหาย และถูกขอบคุณด้วยงานเต้นรำเลยนา～ ที่เรียกว่าอีเว้นท์เพิ่มความชอบไง！」
เนื้อหาในเกมที่ริโกะพูดออกมานั้น มันแตกต่างจากความเป็นจริงที่เห็นจนทำเอาประหลาดใจ。
（……ที่ฉันมีชีวิตอยู่ คือเส้นทางอนาคตที่นางเอกเลือกจบกับอัสเบลสินะ……）
ตอนแรกก็ตกใจ แต่เมื่อคิดดูอีกครั้งมันก็เข้าใจได้。
「อะเร๊ะ？ มินามิ ยังไม่ได้เล่นอีกเหรอ？ ดาต้ารูทท่านอัสเบล」
ริโกะที่กำลังจะเซฟได้พูดขึ้นมา。
「ไม่รู้ทำไมถึงรู้สึกไม่อยากเล่นก็ไม่รู้สิ」
ซึ่งมันก็แน่นอน เพราะเป็นมุมมองที่ต่างจากเรื่องราวของจริง。
「ก็จริงนะ นิสัยของนางเอกในรูทนั้นแย่ที่สุดในทุกรูทนี่เนอะ。ล่อลวงพี่ชายเอย แย่งคู่หมั้นของแคลร์เอย……。แหม แต่ตรงนั้นเองก็น่าสนใจนั่นล่ะน้า！ ……ถ้างั้นละก็ ลบเซฟดาต้านี่ทิ้งนะ？」
ริโกะทำการถามขึ้นมา。
「อืーม。เก็บไว้ก่อนละกัน」
ไม่รู้ด้วยเหตุผลอะไร ไม่ว่ายังไงก็ไม่อยากให้ลบ แคลร์จึงขอให้เหลือดาต้านั้นไว้。
（เปลือกตาเริ่มหนักขึ้นซะแล้วสิ。ดูท่าคงได้เวลากลับอีกโลกแล้ว）
「ริโกะ……ขอหลับอีกครั้งได้ไหม？」
「จ้า ตามสบาย。ฝันดี！」
ริโกะที่ยังถูกเกมดึงความสนใจอยู่ ได้ตอบแบบไม่ใส่ใจอะไรและหันกลับไปจ้องที่หน้าจออีกครั้ง。
หลังจากยืนยันตามที่ต้องการแล้ว แคลร์ก็ได้หลับลงอย่างที่ปรารถนา。