[นิยายแปล] ก็แค่ลูกสาวดยุกที่ผ่านทางมา - ตอนที่ 16
Ch.16 – บทแรก ตอนที่16 โรงเรียนราชวงศ์
Provider : ไม่มีเพจแล้วสบายดีแฮะ
元、落ちこぼれ公爵令嬢です。
บทแรก ตอนที่16 โรงเรียนราชวงศ์
แคลร์ได้รับอนุญาตอย่างเป็นทางการจากหัวหน้าตระกูลเรนุ และเริ่มเข้าโรงเรียนในสัปดาห์ถัดไปทันที。
ประเทศมหาอำนาจ・ปาฟีท มีดินแดนอันกว้างขวาง มีโรงเรียนราชวงศ์สำหรับชนชั้นสูงหลายแห่ง แต่กลับไม่มีหอพักในโรงเรียน。
เพื่อเป็นพื้นฐานสำหรับฝึกนักเรียนที่เข้าเรียนในโรงเรียนราชวงศ์。
แน่นอน ในเมื่อโรงเรียนราชวงศ์ที่เมืองหลวงอุรุสดึงดูดเด็กๆจากตระกูลชนชั้นสูงที่มีอำนาจมารวมกันมากมาย จึงมีที่เช่าคฤหาสน์อยู่ในเมืองอุรุสไม่น้อย。
ในวันแรกของการเข้าเรียน แคลร์ได้ตื่นมาตั้งแต่6โมงเช้า。
หลังจากรีบอาบน้ำและแต่งตัว ในระหว่างที่ทานอาหารเช้าง่ายๆเป็นขนมปังแครนเบอร์รีกับกาแฟโอแล ก็ได้ตรวจสอบกำหนดการช่วงหลังกลับมาจากโรงเรียนไปด้วย。
（การสอนคุณหนูอิซาเบล่าจะเริ่มในวันนี้。วันนี้สอนแบบนี้ก็น่าจะดีนะ）
เมื่อเสร็จสิ้นการเตรียมการทุกอย่างก็มายืนอยู่หน้ากระจก ตรงนั้นมีภาพของแคลร์ที่สวมชุดเครื่องแบบสีน้ำเงินเข้มที่เป็นชุดอย่างเรียบง่ายของของโรงเรียนสะท้อนอยู่。
ที่ประเทศนอสตันนั้นแต่งกายได้อิสระตามที่ใจอยาก แต่ที่ปาฟีทมีเครื่องแบบมาให้ใส่。
ซึ่งแคลร์ชอบระบบนี้ที่เป็นการหลีกเลี่ยงการโชว์ความเด่นของเหล่าคุณหนูทั้งหลาย。
ผมที่แค่ตัดตอนออกจากบ้านเกิด ก็ได้ถูกจัดให้เข้าทรงที่ซาลอน。
ดั้งเดิมผมของแคลร์นั้นยาวตรงจึงไม่ได้มีความรู้สึกที่ไม่สบายอะไรเลยปล่อยไว้อย่างนั้น แต่แคลร์รู้ดีว่าอาจจะก่อให้เกิดปัญหาในความสัมพันธ์ระหว่างเหล่าลูกของชนชั้นสูงได้。
ซึ่งได้ทำการพยายามปรับตัวให้เข้ากับสภาพแวดล้อมของโรงเรียนราชวงศ์แม้ซักนิดเดียวก็ยังดีนั่นเอง。
（เพราะเข้ามาด้วยคำแนะนำของวีคด้วยสิ จะก่อปัญหาไม่ได้）
หลังจากแคลร์ตรวจดูเสื้อผ้าอย่างระมัดระวังหน้ากระจกเสร็จแล้วก็ได้ออกจากห้อง。
「อรุณสวัสดิ์ แคลร์จัง」
บารอนเรนุส่งเสียงเรียกแคลร์ขณะกำลังออกจากประตูทางเข้า。
ใน1สัปดาห์ที่ถูกตระกูลเรนุดูแล คู่สามีภรรยาเรนุก็เริ่มเรียกแคลร์ว่า『แคลร์จัง』อย่างเป็นมิตร。
ดูเหมือนพวกเขาจะรักเธอดั่งลูกสาวจริงๆ ซึ่งนั่นก็ทำให้แคลร์ดีใจป็นอย่างมาก。
「อรุณสวัสดิ์ค่ะ นายท่าน。ขอขอบคุณจริงๆค่ะที่อนุญาตให้เข้าโรงเรียนราชวงศ์。ไปแล้วนะคะ」
「ไปดีมาดี。ระวังตัวด้วยนะ。ถ้าตามปกติจะใช้เวลาเรื่อยเปื่อยก็ได้ แต่ว่า ยังไงวันนี้รีบกลับมาหน่อยได้ไหม？ เพราะลูกสาวอิซาเบล่ากลับมาจากบ้านพักตากอากาศล่ะนะ」
「แน่นอนค่ะ นายท่าน。ถ้าเช่นนั้น ไปแล้วนะคะ」
（วันนี้คงมีหลายๆอย่าง ต้องพยายามเต็มที่！）
แคลร์ก้าวออกไปอย่างมั่นคงสวยงามในชีวิตใหม่ที่ประเทศปาฟีท。
โรงเรียนราชวงศ์อยู่ห่างจากคฤหาสน์เรนุเป็นเวลา20นาทีโดยรถม้า。
เมื่อแคลร์ลงจากรถม้าที่หน้าประตูก็ถึงกับประหลาดใจ。
เป็นอาคารสมัยใหม่ที่ให้ความรู้สึกทันสมัย。ไม่มีการตกแต่งที่หรูหรา แต่มีอาคารสูงมากมายในพื้นที่อันกว้างขวาง。
แคลร์ก้าวเท้าเข้าสู่โรงเรียนขณะที่ประทับใจกับความกว้างขวาง และก็ได้พบว่ามีผู้คนอยู่ในสวนโรงเรียนมากมาย。
（มีอะไรกันนะ……？）
เมื่อแคลร์มองเข้าไป ก็พบว่าตรงจุดศูนย์กลางผู้คนนั้นมีวีคอยู่นั่นเอง。
เขาอยู่กับเพื่อนมากมาย นอกจากนี้รอบๆยังเต็มไปด้วยเหล่าคุณหนู。
พวกคุณหนูเหล่านั้นมีทั้งจดหมายทั้งของขวัญอยู่ในมือ。แต่แทนที่จะเข้าไปใกล้ชิดเจ้าชายลำดับที่1 คงน่าจะเป็นเหล่าแฟนๆของวีคมากกว่า。
（……เหมือนใครซักคนเลยแฮะ）
แคลร์นึกถึงอัสเบลและหัวเราะคิกคัก。
ทั้งที่ไม่กี่เดือนก่อนหน้า ตัวเธอเองก็อยู่ในกลุ่มเหล่านั้นเหมือนกัน ช่างเหมือนกับความฝัน。
และในเวลาเดียวกัน ก็รู้สึกดีใจที่ไม่ต้องทำตัวแบบนั้นที่โรงเรียนนี้。
（ไม่ต้องคุยกับเขาละกัน）
แม้จะรู้สึกดีใจที่พบวีคทันทีที่มาถึงโรงเรียน แต่ตรงนั้นไม่มีบทบาทของแคลร์。
เมื่อพิจารณาถึงความจริงที่ว่า ไม่ได้เป็นลูกสาวชนชั้นสูงของประเทศปาฟีท แต่กลับได้รับข้อยกเว้นเข้าเรียนโรงเรียนชนชั้นสูงราชวงศ์ ซึ่งเห็นได้ชัดว่าคงจะมีปัญหาแน่ถ้านักเรียนคนอื่นรู้ว่าสนิทกับวีค。
แคลร์จึงแยกตัวออกไปจากสถานที่ตรงนั้น。
―――――
บทเรียนแรกของโรงเรียนราชวงศ์คือ ทดสอบชั้นเรียน。
โรงเรียนราชวงศ์ สถานที่ที่เหล่านักเรียนเข้าเรียนขณะที่เรียนรู้การบริหารดินแดนของตระกูลตัวเองไปด้วย ปีนี้โรงเรียนราชวงศ์ของอุรุส ปีที่แล้วโรงเรียนราชวงศ์ทางตะวันออก 2ปีที่แล้วโรงเรียนราชวงศ์ทางตะวันตก……มีไม่น้อยที่ต้องเปลี่ยนสถานที่เรียนตามพื้นที่ที่ต้องไปเรียนรู้。
ด้วยเหตุนั้นเอง จึงได้ยินมาจากวีคว่าจะมีการเริ่มทดสอบก่อนเป็นรื่องปกติ。
แคลร์ควรที่จะอยู่ในหลักสูตรพิเศษสำหรับทักษะเวทระดับสูงและวีธีการใช้เวทระดับสูง แต่เพราะงานหลักคืออาจารย์ส่วนตัวของตระกูลเรนุ。
เพื่อที่จะเอามาใช้ให้เป็นประโยชน์ จึงต้องเรียนรู้ชนชั้นสูงของประเทศปาฟีท เลยขอเรียนกับนักเรียนปกติ。
（ทดสอบ……。ดูจะผ่านมาได้ แต่ทุกคนทำได้กันขนาดไหนนะ）
ในฐานะที่เป็นทายาทของตระกูลมัลทีโน่ แคลร์มักจะถูกพูดถึงลับหลังเสมอ แต่ถ้าเกิดมองแบบไม่แบ่งแยก แคลร์นั้นก็ทำได้ไม่เลวเลยทีเเดียว。
หลักฐานก็คือผลจะออกมาอยู่ในส่วน10%ระดับบนเสมอ。
……แต่ ก็ยังไม่ชัดเจนว่าการทดสอบของโรงเรียนราชวงศ์แห่งใหม่จะเป็นยังไง。
「สวัสดีค่ะ。พึ่งเจอกันครั้งแรกนี่เนอะ？ เรา ลิเดียร์・แกรูล ค่ะ」
แคลร์ทำการเงยหน้าขึ้นไปมองทันที。
ตรงนั้นมี คุณหนูผมหยักศกสีเกาลัด ดวงตากลมโตน่ารัก。
「ฉัน แคลร์・มัลคุส ค่ะ。ยินดีที่ได้รู้จัก」
แคลร์ตอบกลับพร้อมรอยยิ้ม。
「นั่งข้างๆจะรังเกียจไหมคะ？」
「ไม่ค่ะ เชิญเลย。เป็นเกียรติที่ได้รู้จักค่ะ」
แคลร์ตอบกลับอย่างคล่องแคล่ว。
ที่จริงแล้วแคลร์สังเกตเห็นเธอก่อนหน้านี้。เธอเป็นเพียงคนเดียวในห้องบรรยายเมื่อกี๊ที่ไม่ได้อยู่ฝ่ายไหน และไม่ได้เข้าร่วมกับกลุ่มลูกสาวและลูกชายชนชั้นสูงกลุ่มไหน。
แต่ว่าไม่ใช่โดดเดี่ยว เป็นความรู้สึกประทับใจเหมือนว่ามีตำแหน่งทางสังคมไม่ซ้ำใครอยู่。
โรงเรียนชนชั้นสูงที่อ่อนแอแพ้แข็งแกร่ง ความรู้สึกที่สมดุลอย่างนี้เป็นเรื่องสำคัญ。
「พอมาที่โรงเรียนหลังจากพักผ่อน ถึงกับตกใจเลยล่ะที่มีคนสวยขนาดนี้。เข้าโรงเรียนราชวงศ์ของอุรุสปีนี้งั้นเหรอ？」
「ไม่หรอก ไม่ขนาดนั้น……。ใช่ค่ะ เข้ามาปีนี้。ปีที่แล้วอยู่ทางเหนือน่ะ」
แคลร์ไม่ได้โกหก。
「ตายจริง เป็นอย่างนั้นเองเหรอ。ถ้างั้นเดี๋ยวเราจะแนะนำท่านแคลร์เกี่ยวกับโรงเรียนนี้เอง。ถ้าเกิดมีปัญหาอะไรละก็ ปรึกษาได้ทุกเรื่องเลยนะ」
「ขอบคุณค่ะ ท่านลีเดียร์」
แคลร์รู้สึกโล่งใจที่เห็นรอยยิ้มนางฟ้าของลิเดียร์。