[ นิยายแปล ] สารภาพรักไป99ครั้งก็ยังไม่ไหวงั้นหรอ!? - ตอนที่ 11
เวลาหลังเลิกเรียน หลังจากที่สารภาพรักกับเซอิจิคุง
สมาชิกชมรมทำอาหารนั้น มันรวมตัวต่อหน้าฉัน
“ทะ ทุกคน ทำไมถึง”
ฉันที่กำลังหน้าแดงอยู่ ได้หันไปมองทุกคน
ทุกคนยิ้มให้ฉันและถามถึงเหตุการที่เกิดขึ้น
“แล้ว ทำเรื่องน่าสนุก ไม่สิ ทำไมถึงเกิดเรื่องแบบขึ้นมาล่ะ?”
“เมื่อพูดว่าเรื่องน่าสนุกสินะ! พูดสินะ!”
“ช่างมันเถอะน่า บอกมาหน่อยสิ ทำไมถึงทำเรื่องอะไรที่เหมือนกับสารภาพรักไปแบบนั้นล่ะ”
“จ จริงๆแล้ว..”
ฉันเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ให้ทุกคนฟัง
ฉันเสียใจที่เผลอพูดแบบนั้นออกไปตามสถานการณ์
ต้องถูกคิดว่าเป็นคนแปลกๆ แน่ๆเลย
“เห~ เพราะเห็นอิชิกิคุงที่อ่อนแอ เลยเผลอพูดออกไปสินะ~ เห~”
“สนุกเลยนะ ชิโฮะ…”
ทุกคนนั้นตอบสนองคล้ายๆกัน
“ในที่สุดประธานก็ลงมือแล้ว ประธานเริ่มลงมือแล้ว!”
ทุกคนนั้นพูดกันเสียงดังสนุกก็จริง แต่สำหรับฉันคิดว่ามันจบแล้ว
“โถ่ว เธอก็เป็นสะแบบนี้เสมอ ยังไม่ทันได้คำตอบจากเขาเลยไม่ใช่รึไง”
“ก็ ต้องถูกว่าแปลกแน่ๆเลย อยู่ดีๆก็โกรธ แล้วก็พูดแบบนั้นออกไป”
“แต่ว่า ก็ดีแล้วไม่ใช่รึไง เพราะสักวันก็ต้องพูดไปอยู่ดี”
“ฉันไม่ได้คิดจะบอกไปเร็วขนาดนี้สะหน่อย วันนี้อาจจะถูกปฏิเสธ แล้วหบังจากนั้นก็สนิทกับอิชิกิคุงมากขึ้น และระยะห่างของเรา2คนก็จะค่อยๆลดลง หลังจากนั้นก็ดับเครื่องชนเลย”
“นี่เธอคิดว่ากำลังทำอาหารอยู่รึไง”
“พูดอะไรแบบนั้นเล่า! นี่มันเรื่องของอนาคตนี่นา”
ฉันพูดกับชิโฮะที่เหมือนกำลังล้อเลียนอยู่
ทุกคนหัวเราะและพูดว่า”ชิโฮะเหมือนคุณลุงเลยน้า”
ทุกคนหัวเราะโดยไม่คิดถึงความรู้สึกของฉัน
“ช่างสิ อย่างไงความรักของฉันคงมาได้แค่นี้…”
“พูดอะไรของเธอ มันเพิ่งจะเริ่มไม่ใช่รึไง”
“แต่ว่า จะสบตากับอิชิกิคุงได้อย่างไงล่ะ”
“เพราะแบบนี้ พวกเราถึงมาหาไง”
“เอะ?”
ทุกคนหยุดหัวเราะและยิ้มมาให้
“พวกเราคือเพื่อนร่วมชมรมไม่ใช่รึไง เวลามีปัญหาก็ต้องพึ่งพากันสิ”
“ถูกต้อง อืม ถึงแม้จะยังไม่ถึง3เดือนก็เถอะ”
“ประธาน มาพยายามเพื่อให้ชนะใจอิชิกิคุงกันเถอะ!”
ฉันเริ่มรู้สึกตัว
ทุกคนนั้นคงจะคิดเรื่องของฉันจริงๆ
บางทีเพราะพวกเธอเห็นฉันกำลังลำบากอยู่ เลยยื่นมือเข้ามาช่วย
พอรู้แบบนั้นฉันก็มีความสุขที่พวกเราได้สนิทกัน
“ขอบคุณนะทุกคน”
“ไม่ต้องคิดมากหรอก ก่อนอื่นเลยคงต้องอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นกับอิชิกิคุงเมื่อกี้ก่อน”
“เอาเป็นนัดวันพรุ่งนี้ดีมั้ย แบบสารภาพรักอีกครั้งอะไรแบบนี้”
“อืมม บางทีอาจจะคิดเรื่องของยามาเสะซังอยู่ ลำบากเหมือนกันนะเนี่ย”
“ถ้ายุ่งยากละก็ ทำไมไม่นัดไปที่โกดังของโรงยิมแล้วจับกดให้รู้แล้วรู้รอดไปเลยล่ะ ประธานมีอาวุธมิซไซล์ขนาดใหญ่อยู่2อันด้วยนี่นา”
“””จริงด้วย”””
เห็นทุกจ้องมาที่หน้าอก ฉันเลยเอามือปิด
ถูกบอกมาว่าใหญ่ แต่จริงๆไม่ได้อยากให้เป็นแบบนี้สักหน่อย
บราก็หาใส่ยาก ลวดลายก็เลยไม่ค่อยมีให้เลือก(tl:ขนาดไหนกันล่ะเนี่ย)
แล้วก็หนักที่ไหล่
“อิชิกิคุงเขาไม่มองผู้หญิงที่ภายนอกหรอก อย่างยามาเสะซังก็ เล็กด้วย”
“จะว่าไปก็ใช่นะ อ่าไม่ได้สินะ”
“””อืม”””
ทุกคนเริ่มกลับมาคิดอีกครั้ง
เกี่ยวกับเรื่องที่จะทำให้สนิทกับเขาได้นั้น ฉันเองก็ไม่มีความคิดดีๆเหมือนกัน
ระหว่างนั้นมีคนปิ้งไอเดีย ขึ้นมาได้และได้เอ่ยปาก
“ถ้างั้น เอางี้ดีไหม สารภาพรักไปก่อน แล้วค่อยขอคำตอบทีหลัง”
“เอะ? ทำไมต้องรอทีหลัง?”
“ถ้ารอคำตอบเลยโอกาสถูกปฏิเสธน่าจะสูงใช่มั้ยล่ะ งั้นให้เขาได้ไปคิดก่อนแล้วค่อยมาตอบทีหลัง”
“เข้าใจล่ะ ระหว่างที่รอคำตอบก็ให้ประธานคอยหว่านเสน่ห์ใส่ อาจจะทำให้อิชิกิคุงเปลี่ยนใจก็ได้”
“ใช่! ไม่มีผู้ชายคนไหนไม่สนใจผู้หญิงที่มาสารภาพรักหรอก ถึงจะไม่ชอบก็ตามแต่ก็ต้องมีสั่นคลอนกันบ้างแหละ แล้วประธานก็คอยหว่านเสน่ห์ใส่ รับลองติดกับ”
“””โอ๋วว”””
ก็จริงอยู่ที่เป็นวิธีที่ดี
เพียงแต่ฉันสงสัยว่ามันจะได้ผลจริงๆหรอ
แต่ฉันคิดว่านี่มันคงเป็นวิธีที่ดีที่สุดแล้ว เลยจะลองดู
“ชิโฮะ ฉันจะลองพยายามดู”
“โอ้ว ซายากะมีแรงจูงใจแล้ว”
“ทุกคนขอบคุณนะ ฉันน่ะ..”
ฉันอยากอยู่กับอิชิกิคุงตลอดไป
เพื่อการนั้นฉันเลยปรึกษากับทุกคนว่าควรจะทำอย่างไรดี
ทุกคนต่างสนับสนุน
เพราะงั้นฉันต้องประกาศออกไปให้ชัดเจน
“ฉันจะทำให้ทำความสัมพันธ์ของเราเป็นที่ยอมรับให้ได้”
“””อะไรนะ!”””
ฉันไม่รู้เพราะอะไรแต่ทุกคนลั่นออกมา
และมองที่ฉันแบบประหลาดใจ
เพื่อที่จะได้อยู่กันตลอดไป ถ้าไม่ทำให้ความสัมพันธ์ของเราเป็นที่ยอมรับคงไม่ได้
พอทำแบบนั้นก็สามารถอยู่ด้วยกันตลอดไปได้
หัวใจที่ซับซ้อนตลอดมา จะเปลี่ยนแปลงให้ดู
“อา คือ ป ประธาน?”
“อะไรหรือคะ”
“ไอ้ที่ให้ทุกคนยอมรับนี่หมายถึง?”
“เรื่องแบบนั้นน่าอายนะ ไม่พูดหรอก”
“””ถ้างั้น พูดออกมาทำไมเล่า”””
ด้วยเหตุผลบางอย่าง ทักคนทรุดตัวลงไปโดยสีหน้าและท่าทางเหนื่อย
“ป ประธานเนี่ย เหมือนค่อยๆ โหดร้ายขึ้นนะ”
“บางทีพวกเราไม่จำเป็นต้องห่วงเรื่องอิชิกิคุงก็ได้มั้ง…”
“บางทีเราควรห่วงประธานในอนาคตนี่แหละ”
ไม่เหมือนกับบรรยากาศสนันสนุนเมื่อกี้ ตอนนี้ทุกคนไม่ค่อยจะใส่ใจแล้ว
“ทำไมถึงคนถึงมองด้วยท่าทีสตั้นแบบนั้นด้วยเล่า!”
ตั้งแต่วันนี้ฉันตัดสินใจ
ฉันจะต้องชนะใจเขาให้ได้
คู่แข่งถึงจะน่ากลัวแต่ก็มีแค่คนเดียว แถมก็คงปฏิเสธเซอิจิคุงไปแล้ว
ถ้าพยายามล่ะก็ เขาอาจจะมองมาที่ฉันก็ได้
คิดอย่างงั้นฉันก็เริ่มตื่นเต้น
พอฉันจินตนาการถึงอนาคตที่สดสัยกับอิชิกิคุง ก็ยิ้มขึ้นมา
“เอเฮะ เอะเฮะเฮะเฮะ อุฟุฟุ”
“ชิโฮะ! ประธานน่ากลัวอ่า!”
“พวกเรายั่วมากเกินไปรึป่าวนะ!!”
“ย แย่แล้วนะ โดยเฉพาะ ความบริสุทธิ์ของอิชิกิคุง”