[นิยายแปล] ก็แค่ลูกสาวดยุกที่ผ่านทางมา - ตอนที่ 38
Ch.38 – บทแรก ตอนที่38 ความสับสนของดยุกทัลทีโน่
Provider : แปลโด18+ก็สนุกดีนะ
元、落ちこぼれ公爵令嬢です。
บทแรก ตอนที่38 ความสับสนของดยุกทัลทีโน่
วันถัดมา。
ที่โต๊ะเดียวกับวีคในงานเลี้ยงน้ำชาตอนบ่าย มีราชานอสตัน อัสเบล ดยุกมัลทีโน่ และรัฐมนตรีอีกหลายคน。
（นี่รึท่านพ่อของแคลร์……）
วีคมองไปยังดยุกมัลทีโน่ที่นั่งแทยงอยู่ฝั่งตรงข้ามและสบตากันพอดี。เบนจามินที่ถือว่านั่นเป็นสัญญาณอนุญาต จึงได้เริ่มทำการพูดคุยกับวีค。
「กลายเป็นผู้ชายที่ยอดเยี่ยมไปแล้วนะครับเนี่ย」
「ขอบคุณครับ。คุณออสก้าลูกชายนั้นก็เคยเจอกันครั้งนึงในงานพิธีที่ประเทศปาฟีท แต่สำหรับดยุกมัลทีโน่นี่ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ」
「จำลูกชายได้ด้วยรึครับ」
เหล่ารัฐมนตรีที่ร่วมโต๊ะอยู่ด้วยต่างตื่นเต้นในความทรงจำของวีค。
「แน่นอนสิ。คนที่ยอดเยี่ยมน่ะจำได้อยู่แล้วครับ」
เอาตามจริงแล้ว นั่นก็ไม่ใช่เรื่องโกหก。ไม่กี่ปีก่อนหน้านี้ ออสก้าได้ร่วมเดินทางกับคณะตัวแทนไปที่ประเทศปาฟีท แม้จะได้คุยด้วยเล็กน้อย แต่นั่นก็ทำให้วีคประทับใจ。
「ผมมีลูกสาวด้วยครับ」
เบนจามินหมัดตรงเข้าเรื่อง。
「เธอชื่อชาร์ลอท แม้จะเป็นคู่หมั้นของฝ่าบาทอัสเบล แต่ก็อยากพูดคุยด้วยเพื่อเพิ่มพูนความรู้。จึงอยากจะแนะนำให้รู้จักในงานเลี้ยงเย็นนี้ครับ」
ด้วยคำพูดที่ไม่คาดคิดของเบนจามิน ถึงกับทำให้อัสเบลที่นั่งอยู่ข้างๆวีคสำลักชาดำ。
ซาโลมอนที่อยู่ข้างหลังอัสเบลก็เก็บสีหน้าไว้ในใบหน้าที่นิ่งเฉย。แต่ว่าวีคไม่ยิ้มเลยซักนิด。
「อะแฮ่ม ดยุกมัลทีโน่ คุณชาร์ลอทไม่ได้อยู่ในรายชื่อเข้าร่วมงานเลี้ยงไม่ใช่หรือ……」
อัสเบลถามขึ้นหลังจากไอนิดหน่อย。
「ก่อนหน้านี้ได้ปรึกษากับท่านราชา และได้ตัดสินใจว่าให้เข้าร่วมครับ。ในฐานะภรรยาของราชาในอนาคต เพื่อเพิ่มประสบการณ์แล้ว โอกาสที่ได้ออกงานร่วมกันนั้นมีเท่าไหร่ก็ไม่พอครับ」
ราชายิ้มและพยักหน้าให้คำตอบของเบนจามิน。ส่วนอัสเบลตกอยู่ในความสิ้นหวัง。
「ครับ……」
อัสเบลยอมรับปฏิกิริยาของราชา และรู้สึกปวดหัวที่จะต้องรับมือกับบทสนทนาอันไร้แก่นสารของชาร์ลอทในงานเลี้ยงเย็นนี้。แต่ก็ไม่ใช่แค่นั้น ในครั้งนี้อัสเบลมีหน้าที่อันสำคัญในการเดินแนะนำวีคแขกผู้ทรงเกียรติจากประเทศปาฟีท。ซึ่งชาร์ลอทจะเข้าใจหรือไม่นั้นเป็นปัญหาอันใหญ่หลวง。
（ในตอนนั้นทั้งที่คิดว่าชาร์ลอทเหมาะกับที่จะเป็นราชินีอย่างเต็มที่แล้วแท้ๆ……แต่เมื่อมาคิดอย่างใจเย็น จะให้ชาร์ลอทออกงานทางการนี่คงจะยากน่าดู）
「ดยุกมัลทีโน่ มีลูกสาวคนเดียวงั้นหรือ」
วีคทำการถามด้วยใบหน้าที่มีรอยยิ้มมุมปากโดยไม่รีรอ。
「เอ่อ แบบว่า。……จริงๆแล้วชาร์ลอทมีพี่สาว แต่เข้าไปมีส่วนร่วมกับเหตุการณ์อันโชคร้าย ในตอนนี้จึงไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหนครับ。」
「……เห」
（……มีส่วนร่วมกับเหตุการณ์อันโชคร้ายงั้นรึ？）
คีสที่ยืนอยู่ข้างหลังวีค รับรู้ได้ถึงความโกรธในน้ำเสียงจึงได้ทำการกระซิบ。
「ฝ่าบาท คงจะเหนื่อยสินะครับ。พักซักหน่อยไหมครับ」
「คีส ถอยไป」
วีคปฏิเสธข้อเสนอของคีส。
「เมื่อพูดถึงคู่หมั้น」
วีคเลือกจังหวะพูดขึ้นมา。
「ความจริงแล้ว อีกไม่นานผมเองก็จะมีการหมั้นอย่างเป็นทางการ」
「อะไรกัน ช่างน่ายินดี」
ราชานอสตันหรี่ตาของเขาลง。
「คุณหนูจากที่ไหนงั้นหรือ」
อัสเบลแสร้งแสดงความยินดี ขณะที่จริงๆแล้วกำลังหมกมุ่นอยู่กับการรับมือชาร์ลอทในหัว。
「ครับ ได้ยินมาว่าเธอออกมาจากตระกูลดยุกมัลทีโน่」
「「「！！！」」」
ทั้งซาลอนเกิดอึกทึกขึ้นมาทันทีหลังจากได้ยินที่วีคเอ่ยขึ้นมา。
「ว่าไงนะ」
「จริงรึ」
「ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยว่าตระกูลดยุกของทางเรา จะมีการแต่งงานกับราชวงศ์ของประเทศปาฟีทเลยนี่นา」
（ตราของฝ่าบาทวีค……อย่างนี้เองสินะ）
ในระหว่างนี้ อัสเบลก็รับรู้ได้ว่าใครคือคู่หมั้น。เมื่อมองไปที่ซาโลมอน เขาเองก็คิดแบบเดียวกัน ไม่อยู่ในสถานการณ์ที่น่าแปลกใจอะไร。
「เธอคนนั้น มีนามว่าแคลร์」
「「「「！！！！！」」」
ซาลอนยิ่งอึกทึกมากขึ้นไปอีก。
「เมื่อเกี่ยวกับสายเลือดแล้ว ดยุกมัลทีโน่น่าจะรู้ดีนะ」
「แคลร์……？ หมายความว่า……ยังไงกัน……」
เบนจามินยังไม่เข้าใจสถานการณ์และตกอยู่ในความสับสน。
「ในครั้งนี้ได้พาเธอร่วมทางมาด้วย เพื่อที่จะแนะนำในงานเลี้ยง ก่อนที่จะขึ้นเป็นมกุฎราชกุมารครับ。……แต่ก็นะ คิดว่าทุกท่านคงจะรู้จักเธอดี」
วีคพูดพร้อมรอยยิ้มบนหน้า แต่ในสายตาแล้วไม่ยิ้มซักนิด。
ทุกคนในซาลอนรู้ดีว่าแคลร์เคยเป็นคู่หมั้นของอัสเบล。และอัสเบลเปลี่ยนจากแคลร์มาเป็นชาร์ลอทด้วยวิธีที่โหดร้าย。
น้ำเสียงของวีคเต็มไปด้วยความเย็นชาและความโกรธต่อคำพูดของเบนจามิน。เมื่อทุกคนรับรู้ได้ ท้งซาลอนก็ตกอยู่ในความเงียบ。
「จะว่าไป ประเทศของผมเมื่อไม่กี่เดือนก่อน ได้ถูกทอร์นาโดเวทโจมตี」
「「「……」」」
ขณะที่ทุกคนตัวแข็งทื่อ ซาโลมอนก็ได้ตัดสินใจเสียมารยาทพูดแทรกขึ้นมา。
「ทราบดีครับ。เป็นหัวข้อที่พูดกันในประเทศ เป็นลางบอกเหตุว่าจะจัดการกันยังไงดี」
「ทอร์นาโดนั้นถูกชำระล้าง。และแคลร์เป็นผู้ใช้ทักษะชำระล้างครับ」
「……ว่าไงนะ」
เบนจามินสับสนจนไม่อาจซ่อนความในใจไว้ได้ แม้ว่าเหล่าผู้ใกล้ชิดจะช่วยกันห้ามแล้วก็ตาม。
「พลังเวทของเด็กนั่นควรที่จะอ่อนแอ。มันต้องมีอะไรผิดพลาด。แคลร์ที่ถูกทอดทิ้งจากตระกูลเนี่ยนะ จะเป็นไปได้ยังไง……」
เบนจามินรับไม่ได้กับความจริงที่ถูกบอก แต่คีสที่ยืนอยู่ก็ยิ้มราวกับว่ายอมรับความจริงซะเถอะ。
รุยที่อยู่ข้างหลังก็เฝ้ามองเพื่อที่สถานการณ์จะไม่บานปลายออกไป。
「ดยุกมัลทีโน่。เธอยอมรับความลำบากขณะที่หนีจากการไล่ล่าออกนอกประเทศ แต่ว่าก็ไม่เคยพูดจาว่าร้ายคุณเลยซักครั้งเดียว。……แคลร์คือคู่หมั้นของผม。ถึงจะเป็นลูกสาวก็เถอะ แต่ผมอยากให้ระวังการพูดการจาทำร้ายจิตใจเธอในงานเลี้ยงเย็นนี้ด้วย」
หลังจากที่วีคมองที่เบนจามินแล้ว ก็หันมามองทางอัสเบล。แต่อัสเบลกลับหันหน้าหนีวีคและไม่พูดอะไรอีก。
―――――
「ไม่ใช่ว่าจะพูดขออนุญาตแต่งงานหรอกหรือ？」
ระหว่างทางกลับไปที่ห้องหลังงานเลี้ยงน้ำชา รุยก็พูดขึ้นด้วยนำเสียงครึ่งๆกลางๆโดยไม่เปลี่ยนสีหน้า。
「นั่นสิ。ใครจะไปคิดว่าจะไปหาเรื่องอย่างนี้。นึกว่าจะเป็นงานเลี้ยงน้ำชาที่ชิลๆ～ ซะอีก น่ากลัวอะ。อยากไปล้างปากกับสาวๆน่ารักๆจัง」
โดนี่เองก็พูดอย่างอิดโรย。
「หนวกหูน่า。……โทษทีละกัน。เดี๋ยวตอนงานเลี้ยงจะทำให้ถูกต้องน่า」
วีคดูเหมือนจะสำนึกผิดที่ทำลายการพูดคุยทางการด้วยเหตุผลส่วนตัว。
คีสที่เดินอยู่ข้างหลังทั้ง3คน ด้วยความที่เป็นคนจริงจัง จึงค่อนข้างตกใจ。
「ข้า……เอาจริงๆก็อยากต่อยหน้าพ่อของแคลร์นะ」
「ก็ดีนี่。ถ้าเป็นอย่างนั้น อาจจะทำให้คิดขึ้นมาก็ได้」
โดนี่เห็นด้วยกับคำพูดของรุย。
「อ๊ะ อย่างที่คิด รุยเองก็คิดอย่างนั้นด้วย？」
「อื้ม。แน่นอนเลยว่าพ่อของแคลร์อยู่ภายใต้อำนาจของเวทมนตร์。ถ้าเป็นผู้ใช้มือใหม่ มันก็ไม่ได้มีผลมากอะไรขนาดนั้น。แต่ถ้าเกิดว่า ผู้ที่ถูกทักษะ มีความอิจฉาแคลร์อยู่แล้วละก็ คิดว่ามีผลพอควรเลยล่ะ」
「อิจฉา……กับลูกสาวเนี่ยนะ？」
คีสตกใจมากยิ่งขึ้นไปอีก。
「ก็ถูกเรียกว่า ตระกูล หญิงกล้า・มัลทีโน่ นี่นา。เธอเกิดมาพร้อมพรสวรรค์ที่โดดเด่นและอนาคตที่สดใส กลับกันนั้นก็ต้องมีคนที่มีความรู้สึกแบบนี้ไม่มากก็น้อยนั่นล่ะ」
วีคที่พูดเช่นนั้นมีสีหน้าที่ดูหงอยเหงา。
「เอาล่ะ หลังจากนี้ก็งานเลี้ยง」
วีคเปลี่ยนอารมณ์และพูดขึ้นมา。
「รุย ให้สาวใช้ติดตามทำเต็มที่ ทำแคลร์ให้เป็นดอกไม้ที่ไม่ว่าใครก็หันมองซะ」
「วางใจได้เลย」
รุยพูดอย่างมั่นใจ。