[นิยายแปล]ครูผู้กล้า - ตอนที่ 5
Ch.5 – เริ่มการทดสอบ – ภาควิชาแห่งดาบ
Provider : ชัยชนะไม่ได้มาด้วยการฆ่านะ
CHAPTER 5 เริ่มการทดสอบ – ภาควิชาแห่งดาบ
การทดสอบแรกดูเหมือนจะเป็นวิชาดาบ ซึ่งเหมือนจะมีการทดสอบมากกว่า 200 ครั้ง
เป้าหมายก็ง่ายมาก ใช้ดาบเพื่อชนะคู่ต่อสู้ ง่ายและชัดเจนเกิ๊น
『ลูซิเฟอร์…… ทีโอดอร์…… จะให้เรียกว่าอะไรดีค่ะ?』
เรนะเรียกชื่อผมด้วยท่าทางสับสน
「อะไรก็ได้ แล้วแต่เลย?」
『ท่านลูซิเฟอร์ค่ะ ถ้าท่านจะจัดการศัตรูต้องให้ศัตรูยอมแพ้ไม่ใช่ฆ่าเขานะคะ ไม่งั้นจะโดนตัดสิทธิ์ ระวังเรื่องนี้ด้วยค่ะl』
「อ่า งั้นเหรอ นึกว่าจะต้องตัดหัวพวกนั้นเพื่อเอาไปยื่นให้ซะอีก.」
『เอ่อ ถ้าเป็นแบบนั้นคงไม่มีใครมาสมัครหรอกนะคะ!?』
「นั่นสินะ」
ทันทีหลังจากผู้คุมสอบมอบดาบไม้ให้เป็นอาวุธสำหรับใช้ทดสอบ
…… ด้วยพละกำลังของผมหากฟาดแรงเกินไป คงหักคอพวกนั้นได้ง่ายๆ ต้องปรับแรงให้ดี
ในขณะที่กำลังสังเกตพื้นผิวของดาบไม้พร้อมกับคิดเรื่องอื่นไปด้วยก็โดนล้อมด้วยผู้คนมากมาย
หืม? เดี๋ยวสิ? นี่โดนจับได้แล้วเหรอว่าเป็นเผ่ามาร?
ผู้คนรอบข้างต่างส่งเสียงเรียกหาผมพร้อมๆกันในขณะที่ผมลนเต็มที่
「เน่ เน่ สู้กับข้าได้เปล่า?」
「มางัดกับข้าเหอะน่า!!」
「มันจะดีกว่านะถ้าเลือกผม จะได้ไม่ต้องเจ็บตัว.」
อะไรกันละเนี่ย?
ก็ไม่รังเกียจหรอกนะ แต่ว่าทำไมถึงเข้ามาหาผมกันละเนี่ย
『ท่านลูซิเฟอร์ค่ะ หนึ่งในเนื้อหาการสอบคือเลือกผู้สมัครที่เหมาะสมกับตัวท่านเองค่ะ ด้วยร่างปัจจุบันของท่าน…..มันดูอ่อนแอเกินไปค่ะ ดังนั้นก็เลยเป็นแบบนี้.』
เอาง่ายๆพวกนี้ตัดสินหนังสือจากปกสินะ ประเมินกันต่ำไปแล้ว
ผมชี้ไปหนึ่งในพวกนั้น
「อืม ถ้างั้นคนตรงนั้นละเป็นไง มาสู้กับผม」
「โอ้ววว! ได้สิ ถ้าอยากงัดก็จัดมาเลย.」
ชายร่างใหญ่หมุนไหล่ด้วยรอยยิ้มเหี้ยมพร้อมกับพาไปที่แท่นต่อสู้
ชายที่เป็นคนคุมสอบดูเป็นทหารสูงวัย ดวงตาของเขาแหลมคมและดูเหมือนจะไม่มีช่องว่างเลย
ค่อนข้างแข็งแกร่งเลยนะ
คิดว่าคงจะน่าสนใจกว่านี้ถ้าได้สู้กัน
「เฮ้ย อย่ามองไปทางอื่นสิรีบๆหน่อย.」
「อ่า ขอโทษทีครับ เริ่มได้เมื่อต้องการเลย.」
เมื่อผมพูดเช่นนั้น ขณะที่หมุนไหล่ด้วยท่าทางสบายๆ ผู้คุมสอบก็ตะโกน『เริ่มได้!』.
พวกเขาทั้งสองจ้องหน้ากันแต่ก็ไม่ได้ทำอะไรมากกว่านั้น อีกฝ่ายเอาแต่ยิ้มเห็นได้ชัดว่ารอทางนี้เปิดอยู่
ระยะห่างของพวกเราราวๆห้าเมตร
อีกฝ่ายมีกล้ามและท่าทางการจับดาบดูดีเลยทีเดียว
แต่มันก็ไม่เท่ากับพวกทหารรับจ้าง ช่างมันเถอะไม่สำคัญ ไม่จำเป็นต้องอ่านการเคลื่อนไหวด้วยซ้ำ
「…… เฮ้ย! ถ้าไม่บุกมาทางนี้จะบุกเองนะเว้ย」
ลุย!
ก่อนที่เขาจะพูดอะไรนักเรียนคนนั้นก็ล้มลงไปแล้ว ชายคนนั้นล้มลงและน้ำลายฟูมปาก
ผมย่นระยะเข้าไปใกล้เพียงครั้งเดียวและตีที่ด้านข้างท้ายทอยเบาๆด้วยดาบไม้
……นี่ผมออมมือยังหว่า? แม้แต่การหายใจก็ยังฆ่าเด็กได้และด้วยตาของผมที่สามารถบดขยี้ศัตรูได้เนี่ย เอ่อหวังว่าจะยังไม่ตายนะ?
ผมค่อนข้างกังวลเล็กน้อย ตัวสั่นในขณะที่พูดกับชายที่ล้มลงไป
「ไม่เป็นไรใช่ไหม? ยังไม่ตายใช่ไหม?」
ไม่มีสัญญาณตอบรับจากเลขหมายที่เรียก….เมื่อผมวางมือลงบนคอเขาก็รู้สึกได้ถึงชีพจรยังโอเคสินะ
ผมมองไปทางผู้คุมสอบ ชายชราคนนั้นจ้องผมด้วยดวงตาแหลมคม เห็นเปล่าอะ? มองเห็นการเคลื่อนไหวนั่นปะ?
「เอ่อ ผมทำเขาสลบไปแล้ว คงไม่ได้สินะ?」
「….เอ๋? อ่อ ไม่เป็นไร ผู้ชนะได้แก่ ทีโอดอร์!」
น่าผิดหวังจริงๆ เขามองไม่เห็นการเคลื่อนไหวของผม
『นี่คือชัยชนะแรกค่ะ พยายามเข้านะคะ!』
「อืม ง่ายไปและน่าเบื่อเกินอะ หวังว่าจะมีใครตอบสนองได้บ้างนะ」
เมื่อมองไปรอบๆกับคนที่อยากสู้กับผมก่อนหน้านี้
ด้วยเสียงกรีดร้องแปลกๆพวกนั้นพุ่งไปหาผู้คุมสอบอย่างรวดเร็ว
หลังจากนั้นผมก็ผ่านการสอบได้อย่างราบรื่น
แม้ว่าจะได้ยินเสียงเชียร์จำนวนมาก แต่ไม่ได้เชียร์ผม แต่เป็นชายหนุ่มที่ดูไม่เกรงกลัวสิ่งใด เขามีผมสีเพลิง ใบหน้าอันหล่อเหลานั่นพร้อมกับล้มคู่ต่อสู้ด้วยสีหน้าแน่นิ่ง ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยจิตวิญญาณนักสู้
「อย่างที่คิดไว้เลยทายาทของเอิร์ลเลอร์มิท.」
「ไม่อยากจะเชื่อ…… ไม่อยากจะสู้กับหมอนั่นเลย.」
ดูเหมือนจะเป็นขุนนางที่มีชื่อเสียงสินะ การเคลื่อนไหวค่อนข้างประณีตเลยล่ะ ไม่ต้องสงสัยแกร่งสุดในบรรดาคนพวกนี้แล้ว
นอกจากนั้น ยังรู้สึกได้ถึงคลื่นพลังเวทย์จำนวนมากจากร่างกาย
『นักดาบเวทย์สินะคะ』
「ก็คงเป็นเช่นนั้น น่าสนใจจริงๆ.」
นักดาบเวทย์คือคนที่สามารถใช้เวทย์ไปพร้อมกับวิชาดาบ เรียกได้ว่าเป็นตัวตนที่หาจับได้ยาก
คนส่วนใหญ่มักจะมีพรสวรรค์ด้านเดียว
ในตอนนั้นเองดาบไม้ก็ถูกเหวี่ยงลงบนหัวของผม
「มองไปทางไหนกันหะ!」
ผมหลบการโจมตีในขณะมองการต่อสู้ของทายาทเอิร์ล จากนั้นจึงฟาดดาบทำให้ศัตรูล้มลง
ไม่ได้สนใจการต่อสู้ของผมเลยซักนิด เพราะแค่ปิดตาก็ยังชนะได้ง่ายๆ
ชัยชนะของผมถูกประกาศแต่ผมไม่สนแล้วล่ะ
「เอาล่ะ ใครอยากจะสู้กับข้าบ้างล่ะ!?」
ชายหนุ่มผมสีเพลิงตะโกนออกมา มีเพียงความเงียบงันปกคลุมไปทั่ว จำนวนคนที่สู้กับเขาลดเหลือ 20 คนแล้ว แม้จะมาไกลขนาดนี้แต่ทุกคนก็ปฏิเสธ
แม้ว่าจะดูน่าสมเพชแต่ไม่มีใครอยากสู้ด้วย เพราะรู้ถึงความแตกต่างนั่นล่ะ
「ถ้างั้น มาลองสู้กับผมหน่อยเป็นไงครับ?」
เมื่อผมยกมือขึ้นเสียงโห่ร้องก็ดังก้อง
「หมอนั่นใครน่ะ?」
「ไม่รู้ล่ะ บ้าบิ่นเกินไปแล้ว.」
「แต่ว่าเมื่อกี้ข้าเห็นกับตาเลย หมอนั่นจัดการศัตรูในพริบตา.」
ชายหนุ่มมองมาที่ผมอย่างกระตือรือร้นราวกับว่าไม่ได้ยินเสียงนินทาใดๆ
「เจ้ามีความกล้าดีนี่ นั่นเป็นสิ่งที่เยี่ยมมาก ข้าคือทายาทของตระกูลเอิร์ลเลอร์มิท ผู้ได้รับพรศักดิ์สิทธิ์แห่งเพลิง มาหลายชั่วอายุคน คีท เลอร์มิท บอกชื่อของเจ้ามาสิ!」
「เอ่อถ้างั้น, เรียกผมว่าทีโอดอร์ก็ได้ครับ」
「หืม? ไม่มีนามสกุลงั้นเหรอ ไม่ใช่ชนชั้นสูงสินะ ก็ไม่รังเกียจหรอก มาเถอะ มาซัดกันซักตั้ง!」
ผมเผชิญหน้ากับคีทหลังจากที่เว้นระยะห่างออกไป ผมสีเพลิงกับดวงตานั้นก็ลุกไหม้
เขานั้นหลอมรวมเข้ากับเปลวเพลิงอย่างแท้จริง
แมทซ์นี้ท่าจะมันส์
『ท่านลูซิเฟอร์ ระวังตัวด้วยค่ะ เหมือนว่าเขาจะเป็นตัวแทนแห่งแสง』
เห็นได้ชัดว่าถูกคุ้มครองโดยเพลิง เพลิงศักดิ์สิทธิ์…… ดูเหมือนว่าทางตระกูลเองจะมีสายเลือดเข้มข้น
แต่เท่าที่ผมเห็นนั้น ไม่นึกว่าจะคุมมันได้ขนาดนี้ แต่ว่าก็ยังคุมได้ไม่ใหญ่พอสินะ?
「ทีโอดอร์ วางใจได้ ผมใช้เวทย์ได้ก็จริง แต่ว่าไม่ต้องห่วงนี่มันแค่การทดสอบฝีมือดาบ ไม่กลายเป็นเถ้าธุลีหรอกนะ」
「เขาใช้ได้รึเปล่า?」
「ไม่ล่ะ….!?」
ท่ามกลางเสียงร้องนั่นผู้คุมสอบพูดขึ้น
「ห้ามใช้เวทย์นะเว้ย」
「อะไรกันงั้นเหรอเนี่ย? ผมหวังว่าจะให้เขาใช้มันสักหน่อยนะครับ」
「แกกกกก…..!!」
ชายหนุ่มคนนั้นจ้องมาทางนี้พร้อมกับกัดฟันแน่น
บางทีคงเพราะความภาคภูมิใจนั่นเอง ดูเหมือนว่าคิดจะชนะผมได้ง่ายๆ
แต่ ถ้าแค่นี้ยังโดนยั่วยุละก็ เอาเถอะผลมันออกมาละ
「ถ้างั้น เตรียมตัว…..เริ่มได้!!」
ชายหนุ่มผมสีเพลิงบุกเข้าหาผมด้วยความเร็วมหาศาลและเหวี่ยงดาบจากด้านบน ผมรับดาบเอาไว้
ผมที่ได้รับแรงกระแทกนั้นเกือบจะทำดาบไม้หักได้เลยนะเนี่ย จะเกิดไรขึ้นน้าถ้าดาบหัก? ปรับแพ้? ไม่เอาน่า ไม่อยากแพ้เพราะเรื่องแค่นั้นหรอกนะ
「แกกก…!? รับดาบของข้าด้วยมือเดียวงั้นเรอะ…!」
ก็อย่างที่หมอนั่นพูด ผมรับดาบด้วยมือเดียว ในอีกฝากหนึ่งอีกฝ่ายเหวี่ยงดาบด้วยแรงทั้งหมด
แรงพอใช้ได้เลย สามารถเติบโตได้อีก
เมื่อผมปัดดาบของเขาออกไป เขาก็พุ่งเข้ามาโจมตีครั้งที่สองและสามอย่างรวดเร็ว เคลื่อนไหวได้ดีและไม่ซ้ำซาก แต่ว่าก็แค่นั้นละ แม้ว่าผมจะปิดตาก็ยังหยุดได้ง่ายๆ
「คคคุ! จะจบมันเดี๋ยวนี้แหละ!」
ดวงตาของคีทแหลมคมขึ้นจากนั้นก็ถือดาบไว้ 一บางทีมันคงเป็นเทคนิคดาบจากครอบครัวเขาก็ได้มั้ง ขณะคิดเช่นนั้นการเจาะทะลวงการ์ดก็ถูกปล่อยออกมา
การโจมตีที่คนธรรมดามองไม่เห็น
แต่สำหรับผมแล้วมันก็เหมือนเต่าคลานนั่นละ ผมเข้าใจความสามารถของเขา แค่นี้ก็เพียงพอ
เพื่อตอบสนองการจู่โจมอันรุนแรง ผมจับไปที่ปลายดาบไม้โดยตรง
เมื่อเห็นภาพที่ไม่น่าเชื่อคีท มองผ่านช่องว่างของปลายนิ้วด้วยความประหลาดใจและฟาดดาบลงทันที
เมื่อผมจิ้มดาบไม้ไปที่หน้าอกของเขา หมอนั่นก็ล้มลงไป
「อะไรวะ…..」
สำหรับคีทที่กำลังตกตะลึงผมพูดไปสองสามคำ
「อืมเป็นดาบที่ดี นายแข็งแกร่งดีนะ สนุกมากเลยละคีท.」
ไม่มีใครพูดอะไรเลยสักนิด
ผมจ้องไปที่ทางผู้คุมสอบ
ผู้คุมสอบพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเทาราวกับไม่เชื่อในสายตาตัวเอง
「อะ-เอ่อ ผะ-ผู้ชนะได้แก่……ทีโอดอร์！」
ไม่มีเสียงเชียร์ ทุกคนเบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจ
ถ้าจำไม่ผิดรู้สึกจะเป็นลูกชายของตระกูลเอิร์ลผู้โด่งดังสินะ? ไม่ต้องสงสัยว่าเขาไม่แพ้แน่นอน
ผมหันไปทางผู้คุมสอบที่ยังตกตะลึง เขาชี้ไปที่คีทซึ่งยังคงนั่งอยู่พร้อมกับพูดด้วยร่างกายสั่นเทา
「นี่ไปรักษาเขาได้แล้วครับ เขาจะแกร่งขึ้นอย่างแน่นอน มันน่าเสียดายนะครับที่จะตัดสิทธิ์เขาน่ะ」
「เอ่อไม่ต้องกังวลเรื่องนั้นหรอก…ในฐานะผู้คุมสอบแล้ว นักดาบที่ติด 32 อันดับแรกจะได้เข้าเรียน」
「อ่าา ถ้าเป็นเช่นนั้นก็ดีไปครับ ถ้าพลาดไปละก็โรงเรียนนี้คงหมดอนาคตแม้แต่ประเทศก็ด้วยนะ」
ผมตบไหล่ผู้คุมสอบและมองหาคู่ต่อสู้คนต่อไปและจัดการพวกที่เหลือ
ในท้ายที่สุดอันดับก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลง ผมสอบวิชาดาบเสร็จสิ้น ผลไม่ต้องบอกก็รู้ที่หนึ่งยังไงล่ะ