[นิยายแปล]กาวฮีล - ตอนที่ 26

Chapter 26 ความเศร้าโศกของไลลา

—ไลลา—

「… เวลามีไม่มากแล้ว」

「อืม ก็ช่วยไม่ได้นี่นะ」

สองสามวันหลังจากแพ้ในการตบไฮดร้า ฉันและอาร์เมียพูดขณะเดินผ่านทุ่งหญ้า

ระหว่างที่คุยกันรอบตัวเรานั้นมีหินเวทย์ขนาดใหญ่จำนวนมากจากก็อบลิน และพืชที่สามารถนำไปขายได้ทุ่งหญ้าแถวนี้

มันเป็นของที่ฉันและอาร์เมียล่ามาได้และเอามารวบรวมที่ทุ่งหญ้าแห่งนี้

…… เมื่อเห็นกองภูเขาของสิ่งของเหล่านี้ที่พวกเรารวมมา ฉันก็ถอนหายใจออกมา

「… แม้ว่าเราจะพยายามอย่างเต็มที่แล้ว แต่ว่ารางวัลที่ได้นั้นก็ไม่เท่าพวกที่ลงไปชั้นล่างได้เลย」

เหตุผลก็เพราะไม่ว่าจะฆ่าก็อบลินไปมากแค่ไหน แต่รางวัลต่อหัวมันก็ไม่ได้ดีมากมายนะ

ฉันและก็อาร์เมียเดินลึกเข้ามาในเขตทุ่งหญ้า

เพื่อหารายได้จากการล่าพวกก็อบลิน โดยใช้เวทย์ขนาดใหญ่ของอาร์เมีย

ด้วยวิธีการนี้เราเลยได้วัตถุดิบจากก็อบลินมากมาย แต่การขายสิ่งพวกนี้ก็ไม่ใช่รายได้ที่ดีนัก

จริงๆแล้ว ราคานั้นเมื่อพิจารณาถึงขั้นตอนการชำแหละก็อบลิน มันก็ไม่คุ้มค่าแล้ว

「เดี๋ยวก่อน พวกนั้นยังไม่คิดจะออกมาอีกเหรอ?」

「ขะ-ขอโทษด้วยนะคะ…」

…ถึงกระนั้นเราก็ยังเลือกสถานที่ๆไม่เหมาะกับตัวเองแบบนี้เป็นพื้นที่ล่า เพราะพวกเราขาดแนวหน้าทั้งสองไป

ใช่แล้ว มาร์คูลัสและเซเวเรียต่างก็ยังตัวติดบ้านอยู่ที่ๆพักของดาบแห่งอัสนี และไม่ได้เริ่มทำภารกิจเลยตั้งแต่นั้นมา

เหตุผลที่เป็นแบบนั้นเพราะว่าสิ่งที่เกิดขึ้นสองวันหลังจากที่ตบไฮดร้าไม่สำเร็จ

ในวันนั้นแม้ความจริงที่ว่าอาร์เมียยังไม่ฟื้นตัวได้เต็มที่ดีนัก แต่มาร์คูลัสและเซเวเรียก็พาฉันและอาร์เมียไปที่ชั้นล่าง เพื่อไปล่ามอนแถมหมอนั่นยังมีหน้ามาบอกว่าสบายมากอีก

จากนั้นหลังจากที่พวกเราปราบไฮดร้าไม่สำเร็จ พวกนั้นก็เรียกเราว่าไร้ความสามารถ เพราะว่าพวกเราที่ถูกมองแบบนั้นพวกนั้นเลยตรงดิ่งไปหามอนชั้นล่างพร้อมกับบอกว่าจะแสดงตัวอย่างการต่อสู้ให้ดู

… ไม่กี่นาทีต่อมา พวกนั้นที่จัดการฝ่ายตรงข้ามไม่ได้ก็วิ่งมาพร้อมร้องไห้พร้อมกับกรีดร้องขอความช่วยเหลือ

ท้ายที่สุดเราก็รอดชีวิตมาได้โดยไม่มีปัญหาอะไรเพราะเวทมนตร์ของอาร์เมีย ฆ่ามอนเหล่านั้นทั้งหมด อย่างไรก็ตาม ถ้าเอาจริงๆแล้วก่อนที่จะเข้าปาร์ตี้นี้ฉันไม่เคยรู้สึกเสียใจมาก่อนเลย จนกระทั่งเห็นภาพลักษณ์ของมาร์คูลัสและเซเวเรีย ฉันรู้สึกว่านี่มันเลวร้ายสุดๆ……

นอกจากนั้นหลังจากที่อาร์เมียเข้าไปช่วยแล้ว ยังมีหน้ามาบ่นว่าอาร์เมียมาช่วยช้าเกินไป

เอาตามตรงฉันพยายามจะหนีออกจากปาร์ตี้นี้อย่างแนบเนียนที่สุดแล้ว แต่พวกนั้นก็จะประกาศว่าฉันเป็นพวกขี้ขลาด ละเมิดข้อตกลงอะไรบ้าๆนั่นให้พนักงานต้อนรับหญิงคนนั้นฟัง จนทำให้พวกนั้นดูเหมือนเป็นเหยื่อแทน

…… และหลังจากพูดทั้งหมดเกี่ยวกับฉัน วันต่อมา พวกนั้นยังโกหกอีกว่าพวกนั้นมีบาดแผลร้ายแรงและยังคงบาดเจ็บหนักอยู่ จนปฏิเสธที่จะเข้าร่วมการไปดันเจี้ยนและเอาแต่ซุกหัวนอนอยู่ในที่พักตั้งแต่นั้นมา

ถ้าพวกนั้นไปได้ไกลถึงขนาดนั้น พวกนั้นก็คงเกินเยียวยายิ่งกว่าฉันจะประทับใจได้เสียอีก

ในฐานะนักผจญภัยพวกนั้นเป็นได้แค่นักผจญภัยระดับสองเท่านั้นเอง

อย่างไรก็ตามพวกนั้นเล่นการแสดงต่อเหยื่อตรงหน้าด้วยการทำท่าทางบาดเจ็บแผลที่ไม่มีอยู่จริงได้อย่างแยบยล

ฉันคิดว่ามันคงจะดีถ้ามาร์คูลัสและเซเวเรียนั้นกลายเป็นพวกนักต้มตุ๋นอะไรแบบนี้

……… เอาจริงๆนะ ฉันคิดที่จะออกจากปาร์ตี้ดาบแห่งอัสนีนี้มากี่รอบแล้วโดยไม่สนใจคำพูดของ มาร์คูลัส เซเวเรีย และพนักงานต้อนรับหญิงนั่น?

「เฮ้อออ…」

หรืออย่างว่าฉันก็ทำได้แค่ถอนหายใจ

อย่างไรก็ตามฉันยังคงไม่สามารถออกจากปาร์ตี้ดาบแห่งอัสนีได้

ก่อนอื่นเลยฉันไม่สามารถหาปาร์ตี้ไหนที่จะสามารถเข้าร่วมได้เลย

ฉันพยายามมองหาปาร์ตี้ที่ฉันสามารถเข้าร่วมได้หลังจากออกจากปาร์ตี้ดาบแห่งอัสนี

โดยพยายามใช้เส้นสายและข้อมูลที่มีมากที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่ก็ไม่พบเจออะไรเลย

…… นักผจญภัยส่วนใหญ่ในเมืองเขาวงกตแห่งนี้เป็นพวกระดับต่ำ

ไม่ว่าจะปาร์ตี้ไหนก็ต้อนรับฉันทั้งนั้น แต่ว่าความปรารถนาอันชั่วช้าของพวกเขาเหล่านั้นก็มักปรากฏขึ้นบนใบหน้าเสมอ

ถ้าฉันเข้าปาร์ตี้แบบนั้นไม่จำเป็นต้องจินตนาการเลยว่าจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้น

ถึงแม้ว่าฉันจะเจอคนดีบ้าง(บางคน) แต่ฉันไม่คิดว่าจะเข้าร่วมปาร์ตี้แบบนั้นได้หรอก

เหตุผลอื่นที่ฉันไม่สามารถออกจากปาร์ตี้ดาบแห่งอัสนีได้ก็เพราะว่าสมาชิกคนสุดท้ายคนนี้

「ขอโทษจริงๆค่ะ คุณไลลา…」

「อย่าคิดมากเลยน่า ไม่ใช่ความผิดของเธอสักหน่อยนี่」

อาร์เมียตอบสนองต่อการถอนหายใจของฉันด้วยการขอโทษ

จากภาพลักษณ์ของเธอแล้วฉันไม่สามารถจะทิ้งเธอไว้กับพวกนั้นได้เลย

ตามความเป็นจริงแล้วคนที่ต้องดิ้นรนในการล่าก็อบลินมากที่สุดไม่ใช่ฉันเลย

ในขณะที่การหารายได้จากการล่าก็อบลินนั้นต่ำกว่ารายได้ปกติในการล่ามอนชั้นล่าง ด้วยการนั้นเองพวกเราก็ต้องถล่มมันหลายๆฝูงในแต่ละวันเพื่อให้เทียบเท่ากับรายได้เฉลี่ยของนักผจญภัยระดับสอง

และเมื่อฉันได้รับครึ่งหนึ่งของรายได้ในการล่า ความจริงแล้วฉันได้เงินมากพอสำหรับตัวของฉันเอง

… แต่ว่าอาร์เมียนั้นแตกต่างออกไป

อาร์เมียนั้นต้องแบ่งรายได้ของเธอออกเป็นสามส่วนให้เท่ากันสำหรับมาร์คูลัสและเซเวเรีย

ไม่สิ เนื่องจากมาร์คูลัสและเซเวเรียไม่ได้ทำอะไรเลยและใช้เงินเพียงอย่างเดียวจึงปลอดภัยที่จะแสร้งให้อาร์เมียแบ่งต่ำกว่าหนึ่งในสาม

อย่างไรก็ตามแม้ว่าฉันจะกังวลเกี่ยวกับอาร์เมียเมื่อฉันพยายามจะพูดคุยกับมาร์คูลัสและเซเวเรียเกี่ยวกับพฤติกรรมของพวกนั้น แต่อาร์เมียก็บอกว่าไม่เป็นไรให้มันเป็นแบบนี้ไปเถอะ

…… เธอบอกว่ามันเป็นการลงโทษดาบแห่งอัสนีสำหรับการไล่อดีตฮีลเลอร์อย่างราอุสออกไป

ฉันเคยได้ยินทุกอย่างเกี่ยวกับฮีลเลอร์ผู้หลักแหลม

อย่างสิ่งที่เขาทำลงไปหรือสิ่งที่ทำให้เขาโดนไล่ออกจากปาร์ตี้

เมื่อฉันได้ยินเรื่องราวเหล่านั้น ฉันก็ถึงกับสูญเสียเรื่องที่จะพูดไปพักหนึ่งเลย

ดาบแห่งอัสนีนั้นปฏิบัติกับราอุสได้แย่มาก

และอาร์เมียที่ทำเช่นเดียวกัน ก็ไม่สามารถให้อภัยตัวเองได้

แต่อาร์เมียยังเด็กเกินไป ที่จะบอกว่าเธอไม่สามารถกลับเนื้อกลับตัวได้

นอกจากนี้ฉันไม่เคยเห็นว่าอาร์เมียเป็นอย่างไรเมื่ออยู่กับราอุส แต่ฉันก็คิดได้ว่าเธอนั้นเปลี่ยนไปแน่ๆ

เมื่อพนักงานต้อนรับหญิง มาร์คูลัส และ เซเวเรียต่างประกาศว่าฉันละเมิดข้อตกลงโดยไร้ซึ่งพื้นฐานของแก่นสารของคำพูดเหล่านั้น อาร์เมียเป็นเพียงคนเดียวเท่านั้นที่จะช่วยฉันได้

นั่นไม่ใช่เพียงแค่นั้น.

เมื่อฉันคิดว่าจะหลบหนีจากดาบแห่งอัสนี อาร์เมียก็แนะนำให้ฉันรู้จักกับคนรู้จักของเธอและให้การสนับสนุนฉันอีก

ดังนั้นมันจะเป็นเรื่องง่ายสำหรับฉันที่จะหนีออกมาแล้วตอนนี้

แม้จะมีข้อเท็จจริงที่ว่าตัวเธอเองนั้นจะกลายเป็นคนถูกผูกมัดกับเรื่องนี้ไว้

(TN:หมายถึงอาร์เมียที่ต้องทนทุกข์ต่อไป)

ด้วยเหตุนี้เองฉันจึงต้องการออกจากดาบแห่งอัสนีไปพร้อมกับอาร์เมีย

「พรุ่งนี้จะทำให้แน่นอนเลยว่า ฉันจะลากพวกเขาให้มาล่ามอนในชั้นกลางให้ได้ค่ะ!」

ระหว่างทางกลับไปยังกิลด์อาร์เมียก็ยืนยันอย่างนั้นกับฉันหลายครั้ง

อาร์เมียบอกว่าเธอจะโน้มน้าวมาร์คูลัสและเซเวเรียให้ล่ามอนชั้นกลาง แต่ฉันมั่นใจเลยว่าพวกนั้นจะไม่ทำแน่นอน

มาร์คูลัสและเซเวเรียนั้นไม่แข็งแกร่งพอที่จะลงไปชั้นล่าง แต่พวกนั้นก็ไม่ได้อ่อนแอ

บางทีพวกนั้นอาจจะมีความสามารถพอที่จะไปชั้นกลาง

แต่ว่า พวกนั้นยังคงยึดติดกับอดีตและไม่ต้องการไปที่ชั้นกลางในขณะที่ยังบอกตัวเองว่ายังเป็นปาร์ตี้ชั้นหนึ่งอยู่

พวกนั้นกลัวว่าหากศูนย์กลางการล่ากลายเป็นชั้นกลาง พวกนั้นจะไม่ถูกมองว่าเป็นปาร์ตี้ชั้นหนึ่งอีกต่อไป

…… พวกนั้นยังคงยึดมั่นในชื่อของปาร์ตี้ชั้นหนึ่ง แม้ว่าจะปล่อยให้เหตุผลที่ทำให้พวกเขากลายเป็นปาร์ตี้ชั้นหนึ่งไปตามกรรมแล้วก็ตาม

อย่างไรก็ตามถึงแม้จะอยู่ในสถานะนั้นอาร์เมียก็จะไม่มีวันทิ้งดาบแห่งอัสนี

แม้ว่าผู้ที่ได้รับความเสียหายมากที่สุดจากสิ่งที่มาร์คูลัสและเซเวเรียนำหายนะมาสู่อาร์เมีย

ผู้ที่ซึ่งมีความสามารถดีที่สุดในหมู่พวกเขา

「หากมีเพียงแรกผลักดัน…」

ฉันพึมพำสิ่งนั้นตามที่ฉันคิดเกี่ยวกับสถานการณ์ปัจจุบัน

อาร์เมียจะไม่ทิ้งดาบแห่งอัสนีเหมือนเดิมอยู่ดี

นั่นคือเหตุผลที่ฉันกำลังมองหาโอกาสที่จะเปลี่ยนแปลงสถานการณ์ตรงนี้

「โฮ่ย ทำไมกลับมาช้ากันจังเนี่ย!」

「จริงๆเลย ทำไมพวกเธอถึงไม่กลับมาให้เร็วกว่านี้!」

「หืมมม? หัวหน้า?」

…… และโอกาสนั้นดันมาเร็วกว่าที่ฉันคิดเสียอีก

เมื่อพวกเรากลับถึงกิลด์มาร์คูลัสและเซเวเรียยืนรอพวกเราอยู่

อาร์เมียรู้สึกตกใจกับพฤติกรรมของพวกนั้น ในทางกลับกันฉันโกรธมาก

「พวกเธอสองคนคิดจะทำอะไรอีก…」

ท้ายที่สุดมาร์คูลัสและเซเวเรียจอมขี้เกียจจนกระทั่งถึงตอนนี้ ดันมาแสดงท่าทีสูงส่งฉันอดไม่ได้ที่จะท้อแท้

「หือ?」

อย่างไรก็ตามในขณะที่ฉันสังเกตเห้นชายคนที่ยืนอยู่ถัดจากมาร์คูลัสฉันก็สูญเสียคำพูดไปทันที

ทันใดนั้นฉันก็เงียบลงมาร์คูลัสอ้าปากพร้อมกับรอยยิ้มโอ้อวด

「ข้าจ้างนักรบที่มีความสามารถคนใหม่มา เรากำลังจะไปที่ชั้นล่างแล้วตอนนี้!」

จากช่วงเวลานั้น สถานการณ์ก็เคลื่อนไหวไปเร็วจนเบรคไม่ทัน……