[นิยายแปล]กาวฮีล - ตอนที่ 2
Ch.2 – ฮีลเลอร์ที่มีความสามาถในการต่อสู้ระยะประชิด
Provider : รินคะน้า
ฮีลเลอร์ถูกถีบ Chapter 2 ฮีลเลอร์ที่มีความสามาถในการต่อสู้ระยะประชิด
—ราอุส—
เมื่อมีสมาชิกที่มีกำลังมากอย่างกับปาฏิหารย์ดั่งฝันไป นั้น ผมจึงตัดสินใจที่จะมุ่งหน้าไปที่ดันเจี้ยนทันที
「ว้าว…… ฉันไม่รู้เลยน้ามีเส้นทางลับแบบนี้ด้วยคะ… เท่มากเลยอ่า พี่ชายรู้ได้ไงอะ.」
「ผู้คนที่สอนผมน่ะ เขาเป็นนักผจญภัยที่ยอดเยี่ยมคนหนึ่งเลยล่ะ พวกเขาสอนผมเกี่ยวกับทางลับนี่」
ปัจจุบันเราอยู่ใกล้กับส่วนล่างสุดของชั้นบนของดันเจี้ยนโดยปกติแล้วกิจกรรมในปาร์ตี้เริ่มต้นควรจะตบมอนชั้นบนๆ
แต่ว่ามอนที่อยู่หลังจากชั้นล่างนี่ลงไปนิดหน่อยก็ไม่ได้แข็งแกร่งกว่าเสียเท่าไร ถึงแม้มอนสเตอร์ที่โผล่มาที่นี่จะเทียบไม่ได้กับชั้นบนก็เถอะน้า
ยังไงก็ตามเพราะผมเป็นฮีลเลอร์ที่มีข้อบกพร่องการมีปาร์ตี้กับสาวสวยต้องไปตบมอนในที่ลับตาคนเพราะไม่งั้นมันจะดึงดูดความสนใจ
นอกจากนี้ ผมเชื่อว่าผมจะไม่สามารถวัดพลังของนาเซน่าได้จนกว่าเธอจะตบมอนเจ้าปัญหาในชั้นนี้ไปเสียก่อน
หลังจากเห็นเธอพยักหน้าโดยไม่ลังเลชั้นก็พาเธอไปยังชั้นกลาง ผมเชื่อว่านาเซน่าก็มีความมั่นใจที่เธอจะสามารถเดินรอบๆชั้นนี้ได้โดยไม่มีปัญหาอะไร
หลังจากตัดสินใจได้แล้วผมก็เปิดปากพูด
「อืมม ผมจะเข้าไปช่วยเธอถ้าหากเธอคิดว่ามีอันตรายเกิดขึ้น แต่สำหรับตอนนี้เธอต้องแสดงความแข็งแกร่งให้ผมเห็นก่อนด้วยการตบมอนที่นี่ด้วยตัวคนเดียว เข้าใจไหมครับ?」
「โอเค้ เข้าใจแล้วค่าา! มองมาที่ฉันให้ดีๆน้า ถ้างั้น!」
หลังจากได้ยินคำขอของผม นาเซน่าก็พยักหน้าอย่างแรงด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความมั่นใจบนใบหน้าของเธอ
◆ ◆ ◇
「ฮ่าห์-!」
「Gugi, Gugaga …」
「เอาล่ะ! ที่นี้ก็หนึ่งในห้าละน้า!」
นาเซน่าต่อสู้หลังจากนั้นมา เธอทำมันได้ยอดเยี่ยมมาก
ถึงแม้จะเป็นมอนชั้นกลาง ที่ถูกกลัวกันอย่างออร์คเธอก็จัดการได้อย่างง่ายดาย
มอนสเตอร์นั้นแข็งแกร่งกว่ามนุษย์และเต็มไปด้วยพละกำลัง
ยังไงก็ตาม มนุษย์เป็นเผ่าพันธุ์ที่สามารถแข่งขันกับเผ่าอื่นได้เพราะมีสกิล
ถึงแม้กระนั้น ก็ยังมีมอนสเตอร์รูปร่างกึ่งมนุษย์อย่างออร์คที่สามารถใช้สกิลได้เช่นกัน พวกเขามีพละกำลังที่มากกว่ามนุษย์นั่นคือเหตุผลที่ออร์คถูกกล่าวว่าเป็นมอนสเตอร์เจ้าปัญหาเทียบเท่ากับมอนสเตอร์ชั้นล่างๆ
นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมออร์คถึงถูกเรียกว่าอสูรแห่งชั้นกลาง
…… อย่างไรก็ตาม นาเซน่าก็สามารถเอาชนะอสูรที่ว่านั่นได้ง่ายๆ
「พี่ชายคะ เดี๋ยวฉันจะรีบเก็บหินเวทย์ของพวกออร์คน้า! เนื้อนั้นมีขนาดใหญ่เกินไปและใช้งานได้แค่สองอย่างเท่านั้นเองเพราะงั้นยอมแพ้เถอะน้าา」
「อ่าา นั่นสินะเดี๋ยวผมช่วยด้วยละกัน.」
หลังจากต่อสู้กับเหล่าออร์คอย่างต่อเนื่องเราก็เริ่มชำแหละออร์คเพราะว่ามีเวลาเหลือเฟือ
เมื่อเห็นเธอแล้วผมก็รู้สึกได้ว่าตัวเองประเมินนาเซน่าต่ำเกินไป
มีสกิลสองประเภทที่พวกนักผจญภัยมักจะใช้
หนึ่งคือสกิลที่เสริมพลังกายและพลังเวทย์อย่างต่อเนื่อง และอีกอย่างเป็นสกิลประเภทใช้งานในช่วงระยะเวลาสั้นๆที่ก่อให้เกิดผลพิเศษเมื่อโจมตีศัตรู
นาเซน่านั่นมีสกิลสองประเภทที่ว่านั่นครบเลย
ได้มีการกล่าวไว้ว่าคนที่มีสกิลทั้งสองประเภทนั้นหมายความว่าพวกเขามีความสามารถในฐานะนักผจญภัย
แต่นาเซน่านั้นเป็นมากกว่านั้น
สกิลทั้งสองของนาเซน่านั้นมันยอดเยี่ยมมาก
…… ความสามารถนั้นเทียบไม่ได้กับผมเลยแม้แต่น้อย ความสามารถของเธอแข็งแกร่งเกินไปที่จะมาอยู่กับผมแบบนี้
และเท่าที่ผมเห็นความแข็งแกร่งของนาเซน่าแล้วเธอไม่มีเพียงสกิลเท่านั้น แม้ว่าเธอจะมีพื้นฐานของความสามารถ แต่ก็ต้องใช้การฝึกอย่างมากสำหรับคนที่อายุน้อยที่สุดอย่างเธอจะสามารถจะใช้สกิลได้
นั่นคือเหตุผลที่ผมตัดสินใจหลังจากที่เราเริ่มแยกซากออร์คเสร็จ
「เป็นไงล่า? สุดยอดไปเลยใช่ม้าาาา?! ฉันจะปกป้องพี่ชายเองน้าาา!」
นาเซน่ารีบมาหาผมเพื่อพูดแบบนั้น
เมื่อมองดูเธอแล้วผมก็ยิ้มแล้วพูดว่า
「อืมมม ถ้าผมอยู่กับเธอมันก็คงจะดีถ้าเราไปที่ชั้นล่างเลยในตอนนี้」
「อื้อ! ใช่ม้าาา……?」
…… ในจังหวะนั้นเองใบหน้าของนาเซน่าก็เปลี่ยนไป
◆ ◆ ◇
「… อะไรน้าาา? เดี๋ยวก่อนนะคะ แค่เราสองคนเท่านั้นเองเหรอที่จะไปชั้นล่างน่ะ?」
「อืม」
「เพียงเพราะว่าพี่ชายโดนเตะออกจากปาร์ตี้มันไม่ได้หมายความว่าพี่ชายจะต้องรีบร้อนขนาดนั้นนะค้า!」
「หือออออ-!?」
นาเซน่าที่ดูอารมณ์ดีจนกระทั่งถึงเมื่อกี้นี้
ยังไงก็ตามเมื่อเธอได้ยินตอนที่ผมจะบอกว่าลงไปที่ชั้นล่างเธอก็เริ่มโน้มน้าวใจผมอย่างมาก ใบหน้าของเธอนั้นซีดเชียว
ไม่ใช่แบบนั้น ไม่ใช่เพราะว่ารีบ
ไม่สิ เดี๋ยวก่อนนะ เรื่องที่ผมโดนเตะออกตี้นี่มันเป็นข่าวลือไปไกลขนาดนั้นเลยเรอะแม้แต่นาเซน่าที่พบผมครั้งแรกยังรู้เลยอ่ะ……
…… เอาจริงๆแล้วนะ ทำไมนาเซน่าถึงตัดสินใจเข้าปาร์ตี้ผมล่ะ
ขณะที่คิดเกี่ยวกับคำถามนั่นเอง ผมก็พยายามพิสูจน์ว่าผมไม่ได้เร่งรีบขนาดนั้น
「ไม่เป็นไรหรอก เห็นแบบนี้ผมก็ทำหน้าที่ได้หลายอย่างน้า(Jack of all trade)」
「ถึงแม้พี่ชายจะทำงานได้สารพัดอย่างก็เถอะนะ แต่ว่าพี่ชายก็ไม่ควรไปชั้นล่างนะคะ! เราจำเป็นที่จะต้องรวบรวมอาชีพที่จำเป็นสำหรับไปที่นั่นก่อนค่ะ! พี่ชายรู้ไหมค่ะว่าต้องมีนักรบหรือโจรที่คอยตรวจจับกับดักด้วยนะค้า?」
… อย่างไรก็ตามอาจเป็นเพราะผมเลือกใช้คำไม่ดีเองทำให้ นาเซน่า เริ่มร้อนรน
ผมพยายามเกลี้ยกล่อมเธออีกครั้งในขณะที่เสียใจกับการเลือกคำพูดแย่ๆที่พูดออกไป
「ไม่ผมหมายถึงว่าผมสามารถแท้งค์ได้หรือตรวจจับกับดักไ…」
「Gyaaaaaaaaa!」
ก่อนที่ผมจะพูดจบก็มีบางอย่างกระโดดออกมาจากกำแพงเพื่อขัดจังหวะคำพูดของผม
「พะ-พี่ชายยยยยยค่าาาา!」
ความไม่สบายใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าของนาเซน่าเมื่อได้เห็นนาเซน่าในตอนนี้ ผมก็รู้สึกได้ว่ามีอะไรโผล่มาจากกำแพง
บางทีสิ่งที่เพิ่งโผล่ออกมาจากกำแพงก็คือมอนที่เรียกว่าไส้เดือน
ดูเหมือนจะเป็นไส้เดือนดินขนาดใหญ่ที่ซ่อนตัวอยู่ในกำแพงและพื้นของดันเจี้ยนเสมอ มันมักจะปรากฏตัวขึ้นในช่วงเวลาที่นักผจญภัยมีการป้องกันหละหลวมเช่นหลังการต่อสู้แบบนี้
มันเป็นมอนเวทย์ที่มีพฤติกรรมมีปัญหาที่พวกนักผจญภัยต่างเกลียดเมื่อมาที่ชั้นกลาง
「หาาาาาาาา~ ตอนนี้ผมกำลังเกลี้ยกล่อมใครบางคนอยู่นะโว้ยยย…」
ยังไงก็ตาม ไม่ว่าจะมีมอนสเตอร์กี่ตัวแต่ว่าผมก็หวังว่าให้มันปรากฏให้ถูกเวลาหน่อยได้ปะขอแค่อธิบายเสร็จก่อนก็ยังดี ด้วยความคิดที่ไร้ความหมายเช่นนี้ผมก็ดึงมีดสั้นออกมาจากเอว
「Gyyyyee!」
วินาทีต่อมาตัวไส้เดือนก็ถูกกรีดโดยมีดสั้นและหยุดเคลื่อนไหวเพราะความทรมานจากบาดแผลจึงล้มตายไป
แล้วผมก็เริ่มตรวจสอบว่ามันตายจริงหรือไม่
จำนวนพลังชีวิตของสัตว์เวทย์สร้ามันขึ้นมาดังนั้นมันจะไม่ถูกฆ่าโดยการโจมตีธรรมดาของมนุษย์แน่นอน
โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกรณีการโจมตีโดยไม่มีสกิลเลยเนี่ยอย่างผม ต่อให้โจมตีรุนแรงแค่ไหนก็ไม่ตายนอกเสียจากจะโชคดี
แต่โชคดีที่ไส้เดือนนั่นตายทันที ผมเลยลดความระมัดระวังลง
「… เนนนนนน่… พี่ชายคะ พี่เป็นฮีลเลอร์ใช่ไหมคะ?」
「หืมมมม?」
นาเซน่าที่ติดสตั้นไปชั่วขณะหนึ่งก็เอ่ยถามผมขึ้นมา
ผมพยายามจะตอบว่ามันเป็นหลักการแต่ว่าคำพูดมันก็ติดอยู่ในปากเมื่อเห็นการแสดงออกบนใบหน้าของเธอ
นาเซน่านั้นแสดงสีหน้าประหลาดใจให้เห็นโดยไม่ซ่อนเลยสักนิด
อ่าาา เป็นเพราะพวกฮีลเลอร์นั่นไม่สามารถต่อสู้ในระยะประชิดได้สินะ? นั่นจึงเป็นเหตุผลที่เธอตกใจ?
จากนั้นในเวลานั้นเองผมก็รู้สึกถึงอะไรบางอย่าง
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ก็เป็นโอกาสอันดีแล้วที่จะเกลี้ยกล่อมเธอให้ลงไปชั้นล่าง
「ผมเป็นฮีลเลอร์ที่สามารถต่อสู้ระยะประชิดได้น่ะ.」
…… แต่ในเวลานั้นที่ผมกล่าวด้วยสีหน้าแห่งชัยชนะนั่นเอง แต่ว่าดูเหมือนว่าผมจะไม่เข้าใจในความประหลาดใจของนาเซน่าได้เลย
——— ความหมายของแนวหลังที่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับการโจมตีระยะประชิดกับสามารถเอาชนะมอนสเตอร์ได้ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว
「… อืมมม พี่ชาย ฉันรู้น้าว่าพี่พยายามจะพูดอะไร แต่ว่ามันไม่เท่หรอกนะเพราะฉะนั้นอย่าพูด」
「… อ่ะอืม-โทษทีบรรยากาศมันพาไป.」
ผมใช้เวลาสักครู่หนึ่งเพื่อทำความเข้าใจความสามารถของเธอซึ่งผมประเมินเธอต่ำเกินไป…