[นิยายแปล]กาวฮีล - ตอนที่ 10
Ch.10 – ช่วงเวลาอันสงบสุข
Provider : รินคะน้า
ฮีลเลอร์ถูกถีบ Chapter 10 ช่วงเวลาอันสงบสุข
—มุมมองราอุส—
「เราได้วัตถุดิบมาเยอะเลยน้าครั้งนี้น่ะ พี่ชายค่าา!」
「อืม นั่นสินะแน่ใจเลยล่ะพวกเขาจะมีความสุขกับสิ่งนี้」
「อื้อ!」
ในวันนี้เอง ผมก็กำลังเดินไปคุยไปกับนาเซน่า สองสามวันที่ผ่านมานี้ตั้งแต่ผมถูกเตะออกจากปาร์ตี้ผมก็เลิกใช้กิลด์เป็นฐานหลักในการขายวัตถุดิบและตัดสินใจไปขายวัตถุดิบกับร้านค้าแทน
โดยปกติแล้วนักธุรกิจที่เป็นเจ้าของจะไม่รับซื้อวัตถุดิบจากนักผจญภัยตรงๆ
แน่นอนผู้ที่ซื้อตรงโดยไม่มีกิลด์นักผจญภัยทำหน้าที่เป็นคนกลางนั้นสามารถซื้อในราคาที่ต่ำกว่าหรือสูงกว่าได้ แต่ร้านค้าก็เกลียดที่จะซื้อวัตถุดิบจากนักผจญภัยโดยตรงเพราะกลัวโก่งราคา
นั่นเป็นเพราะชาวเมืองน่ะไม่ไหวใจนักผจญภัยเลยแม้แต่น้อย
นั่นคือเหตุผลที่เมื่อเขาซื้อวัตถุดิบโดยตรงจากนักผจญภัยพวกเขาจะต้องให้นักผจญภัยทำอนุมัติขั้นตอนต่างๆเพื่อให้แน่ใจว่าจะไม่มีอะไรเสียหาย มืฉะนั้นพลเรือนเพียงคนเดียวจะไม่สามารถรับผิดชอบได้หากมีอะไรผิดพลาด
「โอ้วว แม้วันนี้ก็มาอีกแล้วเหรอจ้ะ? ขอบคุณน้าาา」
「ไม่หรอกครับ แมรี่ซัง ได้โปรดอย่ากังวลไปเลยครับ.」
「นั่นสิน้า! ถ้ามันแต่จะมาพูดแบบนี้พวกเรารีบข้ามขั้นตอนกันเลยดีกว่าเนอะ!」
สองสามวันที่ผ่านมานี้พวกเราขายวัตถุดิบโดยตรงให้กับร้านค้าโดยได้รับความช่วยเหลือจากทางร้านเราเลยข้ามขั้นตอนยุ่งยากไปได้
ยิ่งกว่านั้นไม่ได้เป็นเฉพาะเจ้าของโรงแรมอย่างแมรี่ซังเพียงคนเดียว แต่ยังรวมถึงร้านค้าอื่นๆเช่นร้านขายเนื้อหรือร้านค้าหินเวทย์
มันไม่มีอะไรมากไปกว่าการพิสูจน์ความไว้วางใจอย่างแน่นอนที่ฝั่งร้านค้ามีให้พวกเรา
ผมมักจะมาที่เมืองเพื่อขายเนื้่อสัตว์ก่อนหน้านี้ดังนั้นผมเลยเข้าใจแล้วว่านั่นมันทำให้เกิดปรากฏการยอดเยี่ยมแบบนี้
ในอดีตมันมีเหตุการณ์เกือบทุกวันที่นักผจญภัยป่าเถื่อนพยายามใช้ความรุนแรงต่อพลเรือนที่ไม่สามารถต่อสู้กับพวกตนได้
อืมม ถึงแม้จะไม่มีความสามารถในการต่อสู้แต่ผมก็จัดการพวกนั้นลงอย่างง่ายดาย
แต่ยังไงก็ตาม มันเป็นเรื่องผิดปกติที่ร้านค้าจะเชื่อใจนักผจญภัยมากขนาดนี้
(TN:เอ็งคิดว่าเอ็งช่วยไปกี่ร้านแล้วเอ็งช่วยไปกี่รอบล่ะ เขาจะเชื่อใจเอ็งก็ไม่แปลกหรอกคนดีซะขนาดออร่าจับ)
「นายเอามาเยอะอีกแล้วนะเนี่ยฮ่ะฮ่ะ! แล้วก็นั่นยังมีหินเวทย์ที่ฉันเคยบอกว่าต้องการก่อนหน้านี้ด้วยนี่!」
「ไม่หรอกครับนั่นถือว่าเป็นการขอบคุณที่สนับสนุนผมมาโดยตลอด ดังนั้นนี่ก็เลยเป็นวิธีแสดงความขอบคุณของผ-」
นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมผมจึงพยายามส่งของที่พวกเขาต้องการให้ฟรีๆ
「อ่ะนี่ค่าสำหรับของที่นำมาขายและก็โบนัสเล็กน้อยสำหรับการหาสิ่งที่ฉันต้องการมาให้น่ะ」
「เอะ-เอ๋ เยอะขนาดนี้เลยเหรอครับ!? ไม่ครับ นี่มันมากเกินไปแล้วนะ! หินเวทย์นั่นผมอยากจะให้เป็นของขวัญแสดงความขอบคุณต่างหากไม่จำเป็นต้องจ่ายให้ก็ไ-」
「อย่าปฏิเสธไปเลยน่าาา~ สบายมาก~ สบายมากเลยแค่เนี่ย~」
…… ยังไงก็ตามกรณีส่วนใหญ่แล้วการทำเช่นนี้มันก็จบลงที่เราได้รับเงินเพิ่มเสมอ
เห็นได้ชัดว่าสิ่งนี้มันมีความวิเศษมากแค่ไหนเพราะราคาตลาดของหินเวทย์นั่นโครตสูง
「ว้าาววว! ขอบคุณค่าาาา!」
ไม่นานนาเซน่าก็ชินกับการได้โบนัส แต่ดูเหมือนว่าผมจะไม่ชินกับมันสักเท่าไร
(TN:โดนโก่งราคามานานจนไม่รู้ราคาตลาด มันก็ยากละเนอะที่จะชิน)
「แต่ว่ามันเป็นแบบนี้ตลอดไปก็-」
「ในกรณีนั้นมาที่บ้านของฉันสิจ้ะและมาเล่นเป็นเพื่อกับชีล่า(Sheila) เธอคนนั้นรอนายมาหาตลอดเลยน้า.」
「ยังไงก็ตามแต่ว่า……」
ยังไงก็ตามผมก็พยายามจะยืนยันในครั้งนี้
「พี่ชาย พี่ชายจะมาเล่นกับหนูไม่ได้เหรอคะ…」
「เอ๋ อ่าาาา ไม่หรอกก ไม่ใช่แบบนั้นเลยนะ! อะอืมมาเล่นกันเถอะชีล่าจัง.」
「คะ!」
…… แต่เมื่อเสียงอันเศร้าสร้อยของชีล่าที่ปรากฏอยู่ข้างๆผมที่เข้ามาโดยใครสังเกตเห็นเสียงนั่นมันก็เข้ามาในหูของผมก็ไม่สามารถพูดอะไรได้นอกจากนั้น
「ทำได้ดีมากเลยน้า ชีล่า.」
「ดังนั้นคุณเลยใช้ชีล่าจังมาพูดทำให้ผมสับสนอีกแล้วเหรอครับเนี่ย แมรี่ซังคร้าบบบ」
「ก็เพราะร่างกายฉันมันวุ่นตลอดเวลาเลยนะสิ มันก็โอเคนี่ นอกจากนี้ฉันดีใจน้าที่รู้ว่าชีล่าจังสามารถเล่นกับพี่ชายแสนรักของเธอได้…… และมันก็จะง่ายขึ้นสำหรับนายด้วยนะหากต้องการได้ยินเกี่ยวกับสิ่งนั้น.」
「อ๋าาาาา!」
ในเวลานั้นเองผมคิดว่าฉันได้ยินแมรี่ซังและนาเซน่าคุยอะไรบางอย่างกันอยู่ แต่ผมก็ตัดสินใจที่จะเล่นกับชีล่าจังโดยความสมัครใจ
「เอาล่ะ เอาล่ะ งั้นมาเล่นพ่อแม่ลูกตามปกติเนอะพี่ชายคะ!」
「อ่าาา ถ้างั้นก็ พี่คงจะต้องเป็นสามีและชีล่าจังจะเป็นภรรยาใช่ไหม?」
TN:Call Police please !!!
「ค่าาาาาา!」
เมื่อได้ยินคำพูดของผม ใบหน้าของชีล่าก็แดงขึ้นเล็กน้อย แล้วหัวเราะ
เมื่องมองไปยังการแสดงออกของเธอ ผมก็รู้สึกเริ่มมีความประหลาดเกิดขึ้นใจจิตใจ
จนถึงตอนนี้ผมถูกบีบบังคับโดนกิลด์นักผจญภัยในขณะที่ผู้คนในเมืองนั้นพยายามรักษาระยะห่างจากนักผจญภัย
หลังจากใช้ชีวิตแบบนี้มาสองสามวัน ผมก็รู้สึกได้ว่าจิตใจของผมเริ่มที่จะเข้มแข็งขึ้นแล้ว
ในขณะที่รับเอาความรู้สึกนั้นไว้ผมก็ยิ้มให้กับนาเซน่าที่คุยกับแมรี่ซังอยู่
「ทุกอย่างๆนี้ต้องขอบคุณนาเซน่าละนะ」
คำที่ผมพูดออกไปมันเป็นการแสดงความขอบคุณของผมต่อนาเซน่า…
◆ ◆ ◇
—มุมมองนาเซน่า—
「เอาล่ะ เอาล่ะ งั้นมาเล่นพ่อแม่ลูกตามปกติเนอะพี่ชายคะ!」
「อ่าาา ถ้างั้นก็ พี่คงจะต้องเป็นสามีและชีล่าจังจะเป็นภรรยาใช่ไหม?」
「ค่าาาา!」
พี่ชายจะใกล้กับชีล่าเกินไปแล้วนะคะ
「หืมมม…」
เมื่อเห็นฉากตรงหน้าฉันก็กำลังเผชิญกับปัญหา ไม่ว่าจะมองยังไงดูยังไงๆแล้วชีล่าจังก็สนใจในตัวพี่ชายแน่นอนเลยค่าา
「ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ… ทำไมถึงรู้สึกชิงชังกับเด็กตัวเล็กแค่นั้นกันคะ…」
แมรี่ซังที่เห็นท่าทางของฉันก็บ่นออกมาด้วยความประหลาดใจ
จากมุมมองของแมรี่ซังอาจจะดูเหมือนว่าชีล่าจังแค่อยากเล่นกับพี่ชายเท่านั้น
ในความเป็นจริงแล้วฉันคิดว่ามันมีความเป็นไปได้สูงมากแน่ๆ
「… นั่นเป็นเพราะว่าฉันน่ะเริ่มชอบพี่ชายตั้งแต่ตอนอายุเท่าชีล่าจังไงคะ」
… ยังไงก็ตาม ฉันก็ไม่อยากกังวลเพราะประสบการณ์ของฉันเองหรอกนะ พี่ชายน่ะเป็นสุภาพบุรุษที่สุดในเมืองนี้แล้วล่ะจะบอกให้
ดังนั้นโอกาสที่ชีล่าจังจะตกหลุมรักพี่ชายน่ะสูงนะ
「ทะ-ที่สำคัญกว่านั้น วันนี้ก็เช่นกัน…」
แต่ฉันตัดสินใจทิ้งความกังวลนั่นไว้และถามเรื่องอื่นกับแมรี่ซัง
แน่นอนว่าฉันกังวลเรื่องของชีล่าจังมาก แต่ตอนนี้ฉันมีเหตุผลบางอย่างที่อยากจะได้ยิน
เพราะอย่างนั้นแมรี่ซังที่ไล่พี่ชายให้ไปเล่นกับชีล่าจังนั้นดังนั้นเขาไม่น่าจะได้ยินเรื่องที่พวกเราจะคุยกันแน่นอน
「ฉันรู้แล้วน่า วันนี้ฉันมีข่าวลือดีๆมากมายมาฝากละ!」
แมรี่ซังเริ่มพูดขณะที่ยิ้มเธอที่เห็นใบหน้าของฉันแดง และความจริงทุกครั้งแล้วนั้นเวลาที่ฉันออกห่างจากพี่ชายแมรี่ซังจะบอกอะไรฉันในหลายๆสิ่งเลยล่ะ
ฉันอยากได้ยินว่าเราต้องทำอะไรเพื่อพี่ชายบ้าง?
「ดูเหมือนว่าลูกสาวของร้านขายเนื้อน่ะจะตกหลุมรักราอุสละตอนนี้ ตอนนั้นที่เธอเห็นพวกเธอสองคนเดินกลับมาตอนกลางคืนน่ะเธอคิดว่าพวกเธอเป็นคู่รักกันซะอีก.」
มันเป็นข้อมูลของพี่ชายที่ไปข้องเกี่ยวกับคนอื่นๆน่ะ ที่ดูเหมือนจะมุ่งเป้ามาที่พี่ชายกล่าวอีกนัยหนึ่งคือศัตรูหัวใจฉันนั่นล่ะ
แมรี่ซังนะดูเหมือนจะไปที่ประจำการอยู่ในการประชุมนินทาอิสระล่ะ และเป็นกลุ่มที่ให้ข้อมูลที่ดีที่สุดเกี่ยวกับเรื่องเหล่านี้ในเมือง
TN:ประชุมนินทาอิสระ นานิ๊
「หือออ… ฉะ-ฉันแล้วก็พี่ชายนะเหรอ? คู่รัก? …… เอะ-เอะเอะเฮะ」
「เดี๋ยวๆเธอจริงจังงั้นเหรอนารุจัง? ไงก็เถอะ มันเป็นไงล่ะตอนนี้? ราอุสรับรู้ถึงความรู้สึกของเธอรึยังล่ะ?」
「หืออออ! ฉะ-ฉันคิดว่าไม่นะ… แต่ว่าเขาก็ยังคงใจกับฉันในทุกๆวันเลยล่ะ เอะเฮะเฮะ…」
จากนั้นฉันก็ผ่อนคลายลงได้หลังจากได้ยินข้อมูลจากแมรี่ซัง
เมื่อเห็นฉันเช่นนั้นแมรี่ซังก็แสดงรีแอคชั่นอะไรสักอย่างของเธอกับฉัน
ความรู้สึกแปลกใหม่ในเรื่องราวเกี่ยวกับความรักของหญิงวัยกลางคน
เวลาผ่านไปเร็วมากเมื่อฉันคุยกับแมรี่ซัง และ พี่ชายก็ยังคงเล่นอยู่กับชีล่าจัง
อีกวันหนึ่งแห่งความสงบสุขได้ผ่านพ้นไป…
จากผู้แปลถึงผู้อ่าน
ปกติจะลงก่อนใครเพื่อนที่นายท่านเพราะสิงอยู่ที่น่านจริงๆ จะเอาตำนานวีรบุรุษมาลงนี่ด้วยแต่ลืมรหัสแอคเคาน์เก่าไปเลยลงไม่ได้แล้ว แล้วก็ตอนนี้ทันอิงค์แล้วนะจ้า อิงค์ออกเมื่อไรจะรีบอัพให้ทันที ถ้าพิมพ์ตกหล่นตรงไหนก็ขอให้จำไว้ว่าคีย์บอร์ดของนักแปลคนนี้มันจะพังแล้ว!!!! ไปละครับขอให้สนุกกับการอ่าน