[นิยายแปล] มีชีวิตสโลว์ไลฟ์ด้วยพร「สร้างหมู่บ้าน」 สุดแกร่ง - ตอนที่ 20
Ch.20 – ผู้กอบกู้ของพวกเรา
Provider : Paradox
ผมได้ใช้สกิล「ประเมินชาวบ้าน」กับชาวบ้านทั้ง 76 คนจากกลุ่มล่าสุดแล้ว ในหมู่พวกเขามีอยู่ 12 คนที่มีพรแฝงเร้นอยู่ แต่ว่ามีอยู่ 2 คนที่ยังเป็นเด็กอยู่เลยทำให้เหลือคนเพียง 10 คนที่สามารถรับพรได้
ซึ่งพรก็มีอย่างจำพวก「ผู้ใช้ดาบ」, 「พละกำลังช้างสาร」ที่จะช่วยเพิ่มพละกำลังมหาศาลให้กับผู้ใช้, 「สัมผัสดมกลิ่นสัตว์ป่า」ที่จะช่วยเพิ่มประสาทสัมผัสในการดมกลิ่นของผู้ใช้ให้สามารถเทียบเท่ากับสัตว์ป่าได้, 「การรับรู้อันตราย」ที่จะช่วยแจ้งเตือนผู้ใช้ถึงอันตรายที่กำลังจะเกิดขึ้น และ「ต้านทานพิษ」ที่จะช่วยลดผลกระทบที่เกิดขึ้นจากพิษต่อผู้ใช้
และมีพรหนึ่งที่น่าสังเกตเป็นพิเศษก็คือ「ผู้เชี่ยวชาญโล่」ซึ่งเป็นรุ่นเวอร์ชั่นอัพเกรดของ「ผู้ใช้โล่」 เช่นเดียวกับ「ผู้เชี่ยวชาญดาบ」ตรงที่พรนี้เองก็พบเจอได้ยากมาก เนื่องจากพรนี้เกี่ยวข้องกับโล่จึงไม่ได้ช่วยเพิ่มพลังโจมตีมากนัก แต่ในทางกลับกันมันจะช่วยเพิ่มพลังป้องกันให้กับผู้ใช้อีกทั้งยังสามารถรับความเสียหายที่จะเกิดขึ้นกับพันธมิตรแทนได้
คนที่ได้รับพร「ผู้เชี่ยวชาญโล่」นั้นเป็นเด็กหนุ่มอายุ 13 ปีคนหนึ่งที่มีชื่อว่า โนเอล เขาอายุมากกว่าผมเพียงแค่ปีเดียว แต่ร่างกายของเขาก็ได้ใหญ่พอๆกับคุณบอลแรทแล้ว อาจกล่าวได้ว่าร่างกายของเกิดขึ้นมาเพื่อพรนี้เลยทีเดียว
เขาไม่ได้เป็นคนที่พูดเก่งซักเท่าไหร่ แต่เขาก็เป็นคนที่มีจิตใจดีงามและอ่อนโยน และเห็นได้ชัดว่าเขามักจะคิดว่าเขาได้ติดหนี้บุญคุณผมอยู่ตลอด
“หัวหน้าหมู่บ้านครับ… กระผม… จะใช้พรนี้ปกป้องท่านเองครับ”
“ขอบใจนะ โนเอล”
ผมได้ตอบเขาไปแบบนั้น
ในขณะนี้เขามีเพียงแค่โล่ไม้ แต่ผมหวังว่าพวกเราจะสามารถให้อุปกรณ์ที่เหมาะสมกับเขาได้ในเร็วๆนี้นะ
◇ ◇ ◇
“ที่ดิฉันได้เรียกทุกคนมาที่นี่เพื่อมาแจ้งคำพยากรณ์ที่สำคัญบางอย่าง”
เมื่อได้ยินเสียงประกาศอย่างเคร่งขรึมดังกล่าวขึ้นมาในโบสถ์ ชาวบ้านที่ได้มารวมตัวกันก็ได้เริ่มกระซิบกระซาบกันเอง
ชาวบ้านเหล่านี้ก็คือกลุ่มคนที่ได้รับพรนั่นเอง
ด้วยเหตุนี้เลยทำให้พวกเขามีความรู้สึกเคารพและขอบคุณเป็นอย่างมากต่อหญิงสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้าแท่นบูชา—มิเลีย
“เรื่องที่ดิฉันจะบอกพวกคุณนั้นเกี่ยวกับหัวหน้าหมู่บ้านของพวกเรา ท่านลุคนั่นเอง”
“เกี่ยวกับหัวหน้าหมู่บ้านงั้นหรือ”
“จะเป็นคำพยากรณ์เช่นไรกัน…”
ใบหน้าของพวกเขาเริ่มจริงจังขึ้นมาและรอฟังมิเลียอย่างตั้งอกตั้งใจ
ดั่งพึงพอใจกับการแสดงออกของพวกเขา มิเลียก็ได้กล่าวต่อ
“ท่านลุคนั้นจริงๆแล้วเป็นผู้ที่พระเจ้าได้ส่งลงมาเพื่อช่วยเหลือพวกเราจากสงครามบนโลกใบนี้!”
เนื่องจากขอบเขตของเรื่องที่เธอได้ประกาศมันใหญ่เกินไปเลยทำให้เหล่าชาวบ้านได้สูญเสียคำพูดไปในทันที ก่อนที่พวกเขาจะเริ่มได้สติมิเลียก็ได้กล่าวต่อไป
“ใช่แล้ว ท่านลุคนั้นเป็นผู้กอบกู้ของพวกเรา ไม่ต้องสงสัยเลยว่าสิ่งที่พวกคุณได้เห็นคือพรอันทรงพลังอย่างแท้จริงที่ท่านได้รับมาจากพระเจ้า ถึงกระนั้นท่านลุคเองก็ยังไม่ได้บรรลุถึงขีดจำกัดของท่านด้วยซ้ำ”
มิเลียได้ยินมาจากลุคว่าพร「สร้างหมู่บ้าน」ของเขาสามารถที่จะสร้างสิ่งอำนวยความสะดวกได้มากมายหลายประเภทอีกทั้งยังได้รับสกิลหมู่บ้านเพิ่มเมื่อเกิดสิ่งที่เรียกว่าหมู่บ้านเลเวลอัพขึ้นอีก
ในตอนนี้เองเหล่าชาวบ้านก็ได้หันหน้ามาสบตากัน
“แน่นอนว่าข้าเองก็คิดว่าหัวหน้าหมู่บ้านคงจะไม่ใช่คนธรรมดาอยู่หรอก แต่ว่านะ…”
“ไม่ นี่พวกเรากำลังพูดถึงหัวหน้าหมู่บ้านเชียวนะ ต้องเป็นไปได้อยู่แล้วสิ”
“ดูเหมือนว่าพวกเราจะได้มายังสถานที่ที่น่าเหลือเชื่อเข้าซะแล้วสิ…”
ถึงพวกเขาทั้งหมดจะประหลาดใจแต่ทุกคนในที่นี้ก็ได้เชื่อในคำพูดของมิเลีย พวกเขาจะไม่เชื่อได้อย่างไรในเมื่อคนที่บอกพวกเขาคือนักบวชผู้ที่ได้รับพร「ผู้พยากรณ์」
(ขอโทษนะทุกคน… สิ่งที่ดิฉันได้บอกพวกคุณไปน่ะไม่ใช่คำพยากรณ์อะไรหรอก… แต่ถึงอย่างนั้นดิฉันเองก็เชื่อเป็นอย่างยิ่งว่านี่คือความจริง ท่านลุคจะต้องเป็นทูตของพระเจ้าที่กำลังกังวลกับโลกที่พวกเราอาศัยอยู่เป็นแน่)
“ทุกท่านคะ มาขอบคุณท่านลุคด้วยการพยายามพัฒนาหมู่บ้านอย่างเต็มกำลังกันเถอะค่ะ!”
“““โอ้ววววววว!”””
และด้วยประการนี้โดยที่เจ้าตัวเองก็ยังไม่รู้ตัว ก็ได้ถือกำเนิดความเชื่อใหม่ขึ้น ณ หมู่บ้านของลุคแล้ว
◇ ◇ ◇
“…?”
หืม ทำไมเมื่อกี้อยู่ดีๆถึงรู้สึกเสียวสันหลังขึ้นมาละเนี่ย… หรือผมจะเป็นหวัดขึ้นมากัน ถ้าเป็นอย่างนั้นวันนี้ก็ควรจะรีบเข้านอนเร็วหน่อยละนะ
ในขณะที่คิดแบบนั้น ผมก็ได้ยินเสียงตะโกนดัง ‘โอ้ววววววว!’ ออกมาจากทางโบสถ์
“อ๊ะใช่ มิเลียได้บอกว่าเธอจะรวบรวมผู้ที่ได้รับพรไปแล้วมาทำพิธีภาวนาสินะ ใช่แล้วพวกเขาคงจะต้องมาแสดงความขอบคุณอีกครั้งสำหรับพรที่ได้รับสินะ ถึงแบบนั้นมิเลียเองก็ดูเหมือนจะไม่ได้เป็นแบบนี้มาก่อน แต่พอได้รับพร「ผู้พยากรณ์」มาเธอก็ได้กลายเป็นนักบวชเต็มตัวไปแล้วสินะเนี่ย”