[นิยายแปล]กาวฮีล - ตอนที่ 3

ฮีลเลอร์ถูกถีบ Chapter 3 การต่อสู้ในชั้นล่าง
—มุมมองราอุส—

หลังจากได้เห็นผมตบไส้เดือนดินตายในที่สุดนาเซน่าก็ตัดสินใจที่จะลงมาชั้นล่างภายใต้เงื่อนไขที่ว่าหากมันอันตรายให้รีบกลับขึ้นไปทันที…

「Ruaaaaaaaa!」

「GAAAAAAA!」

「GAAAAAAA!」

「GYAAAAA!」

…… หลังจากที่เราลงมาถึงชั้นล่างพวกเราก็ถูกล้อมด้วยกลุ่มของ ยักษ์(Orge) และ ลิเชียส (Liches)

ไม่ว่าจะเป็นกลุ่มนักผจญภัยที่ถูกตัดสินว่าเป็นปาร์ตี้ชั้นยอดหรือไม่นั้นขึ้นอยู่กับว่าพวกเขาสามารถไปชั้นล่างได้หรือไม่
ด้วยเหตุผลดังกล่าวทำให้ง่ายต่อการเข้าใจว่าทำไมมีเพียงน้อยกว่า 10% ของนักผจญภัยทั้งหมดที่เป็นนักผจญภัยชั้นยอด

ในความหมายสั้นๆ ชั้นล่างของดันเจี้ยนนั้นยากมากๆ

กับดักซับซ้อนถูกติดตั้งในสถานที่ต่างๆมอนสเตอร์ที่แข็งแกร่งและทรงพลังพร้อมกับสกิลจะโผล่มาได้ทุกเมื่อ
แต่ยิ่งไปกว่านั้นเลยคือการต่อสู้กับมอนสเตอร์ที่มีปัญหามากกว่าเดิม เพราะรูปแบบการต่อสู้ของมอนสเตอร์จะเปลี่ยนไป
ใช่แล้ว เมื่อลงมาชั้นล่างความหลากหลายของมอนสเตอร์จะมารวมตัวกันและจัดตัวกันเป็นกลุ่มแนวหน้าและแนวหลังเริ่มโจมตีนักผจญภัยที่เข้ามา

… แล้วก็ปาร์ตี้ระหว่าง โอเกอร์ และ ลิช เป็นการผสานงานที่กล่าวได้ว่ามีความยากระดับสูงมากในชั้นล่าง

「หาาา! ทำไมถึงได้เจอปาร์ตี้ระหว่างโอเกอร์กับลิชเอาได้ง่ายๆตั้งแต่โผล่เข้ามาชั้นล่างเลยคะเนี่ย! พี่ชายค้าา!」

ผมที่เห็นใบหน้าของนาเซน่านั้นราวกับบอกว่าให้พวกเรารีบกลับขึ้่นไปด้านบนเดี๋ยวนี้เลย
นั่นจะเป็นการตัดสินใจตามปกติ
เมื่อคิดตามปกติแล้ว โอเกอร์และ ลิช ไม่ใช่คู่ต่อสู่ที่เราจะสามารถเอาชนะได้เลย
ท้ายที่สุดยังมีตัวโอเกอร์ที่แข็งแกร่งกว่าปกติและใหญ่กว่าในหมู่โอเกอร์ด้วยกันเสียด้วย
กับสิ่งนี้แม้แต่ปาร์ตี้ระดับชั้นยอดก็เลือกที่จะวิ่งหนีไป

… แต่ว่านั่นก็ขึ้นอยู่กับว่าเราจะหนีได้หรือไม่ก็คืออีกเรื่อง

「มันเป็นไปไม่ได้เลยนะ เพราะลิชใช้สกิลเวทย์ได้การหันหลังให้กับพวกมันเสี่ยงเกินไป และถ้าเรากลับไปที่ด้านบนมันอาจจะเกิดความเสียหายละลอกสองตามมาด้วย」

「——— Ghh!」

นาเซน่าที่เข้าใจสถานการณ์ที่ผมบอกไปก็ได้แต่กัดฟันพร้อมกับกำหมัดแน่น
ในดันเจี้ยนแห่งนี้สิ่งสำคัญที่สุดก็คือการรู้ว่าเมื่อใดที่มันเกิดอันตรายและการถอยโดยไร้ซึ่งแผนก็เป็นอันตรายเช่นกัน
กล่างอีกนัยหนึ่ง ไม่มีทางเลือกนอกจากพวกเราจะต้องต่อสู้กับศัตรูตรงหน้านี้

「ไม่เป็นไรหรอกถ้าจำนวนแค่นี้ ไม่นานก็จบแล้ว」

「………พีชายค้าาา พูดอะไรนะ?」

แต่ ผมนั้นไม่กลัวศัตรูตรงหน้าแม้แต่น้อยเลย
ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันจะลำบากมากหากมีผมเพียงคนเดียว

แต่ว่าตอนนี้ผมมีคู่หูสุดแกร่งอยู่

「นาเซน่าผมจะล่อความสนใจกับศัตรูทั้งหมด ดังนั้นคอยดูสถานการณ์ให้ดีแล้วไปตบ ลิชซะ」

「……หืออออ?」

นั่นเป็นเหตุผลที่ผมบอกกับนาเซน่าในขณะที่ผมถือมีดสั้นและมีดขว้างไว้ในมือขวาและมือซ้ายตามลำดับ

「พี่ชายค่าาาา!」

แล้วในจังหวะนั้นเองด้วยเสียงสะท้อนที่ดังมาจากด้านหลังของนาเซน่า ผมก็วิ่งเข้าหาโอเกอร์ทันที…
◆ ◆ ◇
「GAAAA?」

「GAAAAAAA!」

「GYAAAAA!」

หนึ่งในสามของโอเกอร์ที่เห็นผมวิ่งมันก็หัวเราะเยาะเย้ยผมและด้านหลังรอยยิ้มนั้น ผมเข้าใจดีว่าโอเกอร์ไม่คิดเลยว่าผมจะเป็นศัตรูเลยแม้แต่น้อย
แต่ว่านั่นไม่ใช่ผมคิดไปเองหรอกนะ
แม้ว่าผมจะคิดเช่นเดียวกันหากมีคนมายืนตรงหน้าแล้วผมเป็นโอเกอร์ที่มีร่างกายสามเมตรแน่นอนว่าคนๆนั้นจะถูกฆ่าทันทีและนั่นก็เป็นเหมือนกันทุกคน

「GAAAAAAA!」

ดังนั้นนั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมพวกมันไม่ได้ระมัดระวังตัวเลยแม้แต่น้อยกับผมที่เข้ามาใกล้
ราวกับว่ามันจะบดขยี้แมลงที่บินไปรอบๆมันเหวี่ยงแขนที่เหมือนกับท่อนซุ่งเข้าหาผมที่วิ่งไปหามัน

「คราวนี้พวกโอเกอร์มันไม่มีอาวุธก็เป็นเรื่องง่ายที่จะหลบล่ะนะ.」

「GA?」

เมื่อเห็นผมหลบหลีกการโจมตีของมันได้อย่างง่ายดายในที่สุดโอเกอร์ก็สังเกตเห็นสักที
คนที่พวกเขาคิดว่ามันเป็นเหมือนเแมลงกับกำลังล้อเลียนพวกเขาที่ไม่ได้อ่อนแอ
เพราะฉะนั้น ใบหน้าของโอเกอร์นั้นบิดเบี้ยวจากความโกรธเพราะมันเริ่มนึกว่าผมเป็นศัตรูแล้ว

「ก็ตกใจนิดหน่อยที่มีโอเกอร์ที่แข็งแกร่งพิเศษโผล่มาต้อนรับเป็นตัวแรกแบบนี้แต่ในท้ายที่สุดมันก็แค่ไม่ต่างจากกับโอเกอร์ธรรมดานักหรอก.」

——— เห็นได้ชัดแม้หลังจากที่ผมได้รับการโจมตีจากโอเกอร์ แต่ว่าผมก็ตระหนักได้ว่ามันไม่ใช่ศัตรูที่เป็นภัยคุกคามเลยสักนิด
「GYAAAAAAAAA!」

และจากนั้นเองความรู้สึกโกรธเพราะท่าทีของผม เจ้าโอเกอร์ชนิดพิเศษนั่นคำรามออกมาใส่ผม
เมื่อใช้เสียงคำรามเป็นสัญญาณโอเกอร์ตัวอื่นๆก็เริ่มมาล้อมรอบผม จากนั้นการโจมตีฝากเดียวก็เปิดตัวขึ้น
◆ ◆ ◇
การต่อสู้เริ่มต้นด้วยความโกรธของพวกโอเกอร์
มันเป็นการต่อสู้ด้านเดียวจริงๆ
หลังจากทั้งหมดนั่นผมก็เป็นคนเดียวที่เหลืออยู่

「ฮ่ะฮ่ะ ผมสามารถทำแบบนี้ได้ไงถ้าใช้เวลาสักสองสามชั่วโมง.」

——— ยังไงก็ตาม คนที่หัวเราะอยู่ท่ามกลางการต่อสู้ก็คือผม

มันเป็นความจริงที่ผมนั้นป้องกันมาตลอดและไม่ได้โจมตีพวกโอเกอร์เลยแม้แต่น้อย

แต่ว่านั่นไม่ใช่เพราะว่าผมไม่สามารถโจมตีได้
แต่ว่าผมต้องโฟกัสไปที่การป้องกันต่างหากล่ะ
และผลลัพธ์ที่ได้ก็คือไม่มีการโจมตีของโอเกอร์ตนไหนโดนผมสักตน

จากด้านข้าง จากด้านหลัง จากด้านหน้า
จากทุกทิศทางการโจมตีของโอเกอร์นั้นมีพลังโจมตีและความเร็วที่เทียบไม่ติดกับเหล่าออร์คนั่นกระหน่ำเข้าใส่ผม

ยังไงก็ตามผมก็หลบมันทั้งหมดและปัดป้องด้วยการใช้มีดสั้น
(TN:WTF ปัดการโจมตีด้วยการใช้มีดสั้นมือโอเกอร์ที่มีขนาดสามเมตรถูกปัดด้วยมีดสั้นชิบหาย)
ราวกับว่าผมมีตาอยู่ทุกทิศทาง
พูดแบบนั้นก็ไม่ผิดเลยสักนิด.
ท้ายที่สุดผมก็อยู่ในสถานะภาพที่จำรูปแบบการโจมตีของพวกโอเกอร์ได้ทั้งหมดอย่างสมบูรณ์

ผมเป็นฮีลเลอร์ที่สามารถต่อสู้ได้ แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าผมมีความสามารถในการต่อสู้

ไม่ใช่ว่าผมไร้ความสามารถอย่างสมบูรณ์ในการต่อสู้ แต่ผมก็แค่ถนัดในทุกๆด้านเท่านั้นเอง
ดังนั้นราวกับว่าผมมีสวิตซ์ติดตัว
โจมตีหรือป้องกัน มีแค่สองสิ่งนั้น

———ดังนั้นการโจมตีของอสูรที่ไม่สามารถแตะต้องผมได้ก็เปลี่ยนมาป้องกันแทน

「ฮ่ะฮ่ะฮ่ะฮ่ะฮ่ะฮ่ะฮ่ะฮ่ะฮ่ะฮ่ะฮ่าาฮ่าาฮ่าาฮ่าาฮ่าาาาาาาา!」

ผมปัดป้องการโจมตีหลบอีกครั้งในขณะที่เคลื่อนที่โดยไร้ที่สิ้นสุดนั้น ผมก็หัวเราะเยาะเย้อพวกโอเกอร์คืน
ทำให้ราวกับว่ามีเวลาเล่นกับพวกนี้เหลือเฟือเลยละ

「GYAAAAA!」

แล้วโอเกอร์ชนิดพิเศษก็โกรธกับท่าทางของผม
มันโน้มตัวไปข้างหน้าด้วยร่างใหญ่ยักษ์ตัดใจจะฟาดผมด้วยน้ำหนักทั้งหมดของมันลงบนกำปั้นของมัน
ราวกับว่าสกิลของมันถูกใช้งาน หมัดของมันถูกปกคลุมไปด้วยแสงสีแดงเล็กน้อย

「Shi-! Comi-」

นั่นคือสิ่งที่เป็นเป้าหมายล่ะ
มันรู้ว่าสมดุลของผมนั้นเสียไปหลังจากหลบกำปั้นของอสูรตัวหนึ่ง
เมื่อเห็นท่าทางของผมแบบนั้น รอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเจ้าโอเกอร์ชนิดพิเศษ
เห็นได้ชัดว่าในที่สุดผมก็ไม่สามารถหลบได้

「แย่แล้วสิ」

「GAA, GAAA!?」

「GYAA!?」

อย่างไรก็ตามนั่นเป็นความเข้าใจผิดของเจ้าโอเกอร์ชนิดพิเศษนั่น

ผมหลบหมัดของมันได้มันเฉียดผมไปนิดหนึ่งแล้วก็ต่อยโอเกอร์ที่อยู่ด้านหลังผมไป
โอเกอร์ธรรมดาถูกโอเกอร์ชนิดพิเศษต่อยเข้าอย่างจัง โอเกอร์ธรรมดานั้นขดตัวราวกับลูกบอลในขณะที่ส่งเสียงเจ็บปวดออกมา

「GYA, GYAA!」

「GAAA.」

เมื่อเห็นภาพเช่นนั้นการโจมตีของโอเกอร์อีกสองตัวก็หยุดลง โอเกอร์ที่อยู่ในชั้นล่างนั้นต่างมีความคิดที่ชัดเจนแล้วมันก็หัวเสียมากที่เห็นพี่น้องตัวเองถูกทำร้าย

ทันทีที่ผมสังเกตเห็นสิ่งนั้นเองโอเกอร์ก็ตัวสั่นและผมก็เริ่มวิ่ง

เป้าหมายของผมคือลิช ดังนั้นจึงมุ่งไปหามัน
ผมไม่รู้หรอกว่าปล่อยพวกนั้นไว้ดีหรือไม่ แต่ว่าการซัดกันเองมันก็เริ่มขึ้นแล้วล่ะ
ยังไงก็ตาม ลิช ที่พยายามจะปลดปล่อยเวทย์นั่นใส่นาเซน่าไม่ได้สังเกตเห็นผมที่วิ่งไปหามัน

「Ruaaaaa!?」

เมื่อถึงเวลาที่ลิชสังเกตเห็นผมก็เข้าถึงระยะที่ขว้างมีดถึงมันพอดีแล้ว

「Rhaaaaaa!」

มีดที่ขว้างออกไปนั้นขว้างด้วยพลังเต็มที่บินไปเป็นเส้นตรงเข้าหาลิช แต่มันก็ถูกกำจัดไปด้วยความสามารถทางกายภาพเหนือมนุษย์ที่มันมี
นั่นคือสิ่งที่ผมหวังไว้เพราะคนที่ไม่มีความสามารถหรือสกิลเช่นผมจะสามารถโจมตีมันเข้าได้ จุดประสงค์ของผมคือดึงความสนใจของลิช

「Ruaaaaaaa!」

แต่ลิชที่ไม่ได้รู้ตัวในเรื่องนั้นเองก็เริ่มสงเสียงคำรามออกมาเและเริ่มให้คำแนะนำกับพวกโอเกอร์
และเมื่อมันเริ่มเตรียมที่จะร่ายเวทย์ใส่ผมนั่นเอง……

「นาเซน่าที่เหลือขึ้นกับเธอแล้ว!」

——— ผมตะโกนพร้อมรอยยิ้ม

「Ruaa!?」

ทันใดนั้นเองหัวของลิชก็บิดไปแบบ 360 องศา

「ย๊ากกกก-!」

แต่ว่ามันก็สายเกินไปแล้ว เธอไม่เปิดโอกาสให้ลิชตอบโต้ หมัดของนาเซน่าถูกดูดเข้าไปในร่างกายของลิช

「Ruuuaaaaaaaaaa!」

และวินาทีต่อมาพร้อมกับเสียงแห่งความตายของลิชซึ่งถูกกล่าวว่าเป็นมอนสเตอร์หายนะสำหรับชั้นล่างสุดก็ได้หายไป